Princess cake

Voor mijn jarige prinses maakte ik vandaag deze feestelijke prinsessentaart:

Het ziet er misschien bijzonder uit, maar ingewikkeld? Dat valt reuze mee.

De basis is een cake met een barbie.

De cakes bak ik in twee bij elkaar passende siliconen bakvormen. In de kleine vorm kan een halve liter, de grote meet 2 liter.  Deze kocht ik een paar jaar geleden bij Ikea en ze zijn heel geschikt om een hoge taart te maken. Met een hoge tulbandvorm kan dit ook.

Het opleuken en versieren is funny om te doen en ik kan hier heel wat creativiteit in kwijt. Samen met mijn oudste, creatieve dochter maakte ik de taart. We hadden veel plezier en de inspiratie kwam vanzelf. Want hoe het er uiteindelijk uit komt te zien, is voor mij altijd weer een verrassing.

Wil je dit ook eens proberen? Ik leg je uit hoe ik het heb gedaan.

Princess cake

Ingrediënten:

            voor de cakes:

• 450 g boter
• 400 g basterdsuiker
• 2 tl vanillesuiker
• 8 eieren
• 3 g zeezout
• 450 g bloem
• 2 el bakpoeder
• 1 dl sojamelk

            voor de decoratie:

• 250 - 300 g witte fondant
• het bovenlijf van een barbie
• een barbieblouse (geen jurkje)
• smeerbare marsepein
• zilveren decoratiepareltjes
• 2 el friszure jam (bijv. rabarberjam, citrusjam)
• rond onderbord

Hoe pak ik het aan:

Verwarm de oven voor op 160 graden.

Maak eerst twee cakes door in een grote kom de boter met de suiker door elkaar te mixen.  Klop daarna één voor één de eieren erdoor. Mix goed voordat je het volgende ei toevoegt. Hoe meer je hier de tijd voor neemt, hoe luchtiger je cake wordt. Vermeng de bloem met het bakpoeder en het zout. Mix op een rustige stand de bloem in gedeeltes door het beslag. Voeg tussendoor een scheutje sojamelk toe. Ga zo door tot alle bloem door het cakebeslag gemengd is.

Vet de cakevormen in met wat zonnebloemolie. Vul de cakevormen voor tweederde deel met het beslag. Zet de kleine vorm 1 uur in de oven, de grotere voor anderhalf uur. Als het tijd is, check je of de cake aan de binnenkant gaar is, door er een breipen in te steken. Als die er droog uit komt, is de cake gaar.

Laat de cakes volkomen afkoelen.

Snijd daarna de bovenkant, die altijd ongelijkmatig rijst (is mijn ervaring) bij, zodat ze plat zijn en recht kunnen staan.

Neem de barbie en haal de benen eraf. Zorg dat haar bovenkant een leuk blouseje draagt. Een jurk is lastiger, want die moet je straks helemaal in de cake frommelen......

Barbie hoort nu niet bepaald bij pedagogisch verantwoord speelgoed, maar ik heb mijn eigen oude barbie van vroeger nog bewaard en per ongeluk zijn er in de loop van de tijd een paar bij gekomen. Gelukkig wordt er niet veel mee gespeeld. Heb je er geen in huis? Bij een Kringloopwinkel kun je er wel één vinden, die voor deze taart geschikt is.

Maak met een appelboor of een mes een gat in de bovenste cake, zodat het bovenlijf van barbie erin past.

Let op, dat ze weer niet te ver naar beneden zakt. De cake is de jurk.

Smeer de bovenlaag van de grote cake in met een frisse jam. Ik heb bijvoorbeeld zelfgemaakte courgette-citrusjam of rabarberjam. De taart is straks al zoet genoeg, door de hoeveelheid fondant en decoratie.

Plak de bovenste cake op de onderste vast, met het laagje jam. Zet de cakes op een groot, plat bord neer.

Rol de fondant heel dun uit op een vel bakpapier, zodat je het ook weer gemakkelijk los kunt krijgen. Drapeer de dunne laag om de taart heen, tot aan de rand van het bord.

 

Ik werkte met twee stukken fondant en bevestigde ze aan elkaar met wat water.

Je kunt Barbie ook later in de taart zetten, dat is misschien makkelijker (bedacht ik achteraf)

De fondant laag moet niet vast om de vorm worden gemaakt. Laat het losjes blijven, zodat je het effect van een gedrapeerde en geplooide jurk krijgt.

Maak de bovenkant met een rolletje vast bij het lijfje van Barbie.

Ik heb smeerbare marsepein gevonden en het is leuk die in banen over de witte fondant te verdelen.

Natuurlijk kun je ook andere kleuren gebruiken:

de lievelingskleur van de jarige of passend bij het blouseje van Barbie.

En nu de vraag: smaakt 'ie ook lekker?

Meestal is zo'n verjaardagstaart mierzoet, maar deze  feestelijke taart, ziet er niet alleen goed uit 

- de jarige werd er helemaal blij van -

 maar smaakte ook prima, door de heerlijk luchtige, zelfgebakken cake binnenin.

De cake is iets minder zoet en de laag fondant is zeer dun uitgerold

Kom je op mijn feestje??!

  Gefeliciteerd, jarige prinses!

Ontbijtje op bed

Vandaag is het Kinderdag! Dé dag waar de kinderen zo ongeveer een jaar naar uitkijken. Elke dag van het jaar moeten ze zich aan vele regels  houden:  helpen, lief en gehoorzaam zijn huiswerk maken, etc. Maar vandaag mogen ze  hun eigen regels bedenken en volgen. De 'vaste regels' worden voor één dag overboord gegooid en 'alles' mag.
Al weken van tevoren hebben ze met elkaar plannen gemaakt en bedacht wat ze wilden eten: 's morgens, 's middags en 's avonds.
Voor de ochtend waren ze er al snel uit. Dat moet natuurlijk een ontbijt op bed worden.

In ons gezin is het traditie dat een jarige altijd een ontbijtje op bed krijgt. Maar ook als de kinderen vanaf 7 jaar een waardebonnenboekje krijgen, zit daar steevast een waardebon in voor 'een ontbijtje op bed'.

Wees eerlijk, wat is er nu lekkerder dan de dag goed uitgerust, relaxed te beginnen met een liefdevol klaargemaakt ontbijtje op bed?!

Nu, op deze speciale dag, gun ik mijn kinderen zo'n relaxte start van de dag en van hun vakantie.
Natuurlijk was het vanmorgen heel spannend en kwamen ze allemaal al om 7 uur  naar beneden, maar dat was om hun smartphone te pakken: gamen, muziek luisteren en filmpjes kijken...... Dit is géén normale start van een dag, nooit!  Behalve vandaag dan.

Het geeft niet, het gaf mij voldoende tijd om vier ontbijtjes klaar te maken.
Iedereen is anders, ieder ontwikkelt z'n eigen smaak.
Bij iedereen was er een vers kopje muntthee, een ontbijtkoekje en beschuitje en een vers afgebakken croissantje.
En werkelijk iedereen wil zijn of haar croissantje anders belegd.
De één wil het klassiek met een plak kaas, twee anderen zoet met chocoladepasta en (appeltaart)jam en de laatste wil het alternatief: met pesto.
En als moeder weet je dat gewoon!

Hier wat ideeën om kinderen een gezellig ontbijtje te bezorgen. Met een deftig glas erbij, een rietje, een kleurrijk servetje. Soms kan een bloemetje of een kaarsje (blijf er wel bij) het nog feestelijker maken.

Het ontbijtje 'compleet'.

Met vers afgebakken pistolet, croissant,

ontbijtkoekje, beschuitje, mes èn portieverpakking boter en jammetje.....

peren-banaan-kokossalade, verse muntthee met een kandijsuikerstick, een dadel gevuld met amandel, een sinaasappel (alvast ingesneden), yoghurt met cruesli en honing

.... en een glas roosvicee. De perssinaasappels waren gisteren per abuis allemaal opgegaan in een verse smoothie.

Het 'hotelontbijt' met allerlei soorten brood, portieverpakkingen van boter, chocopasta en jam (een keer meegenomen uit een hotel), verse muntthee met een kandijstick (die al heel lang in mijn kast lag), een zelfgebakken haverkoekje

natuurlijk bestek om zelf het brood te beleggen en een glaasje roosvicee.

Mijn dienbladen waren op, dus gebruikte ik een bakplaat, bekleed met servet.

Het 'kinderontbijt' met een verse sinaasappel, yoghurt met cruesli, allerlei broodsoorten en een stoer colaglas met roosvicee laxo. Goed om de darmen te helpen opstarten bij degene die dat nodig heeft :)

En het 'feest-ontbijt' voor m'n kleutertje die morgen pas echt jarig is.

Maar naast een úberzoete boterham, dubbel belegd met chocopasta, hagelslag en een gezichtje, ook een croissantje, ontbijtkoek en beschuit. Engelse thee met een scheut sojamelk en wat suiker erin en een rietje bij het glas appeldiksap.

De meeste dingen trok ik gewoon uit de kast en verzon ik ter plekke.

Het enige wat ik had gekocht waren de croissantjes.

Verder ontbrak het sinaasappelsap (op=op!) en een eitje.

Ik moet even zuinig aan doen met de eieren want ik ga vandaag feesttaarten bakken.

En daarnaast heb ik eieren nodig voor bij de roti en in de wortellasagne.

Mijn kippen doen even rustig aan, sommige dames zijn in de rui, maar ik ga natuurlijk geen eieren kopen, als ik nog elke dag één tot twee eieren krijg.

Deze ontbijtjes klaarmaken kostte even wat tijd, maar ik verzeker je, kinderen geven het je graag een keer terug.

Nu sta ik zelf meestal heel vroeg op, maar op mijn verjaardag, Moederdag en soms zomaar een  keer spontaan in het weekend, krijg ik een ontbijtje op bed.
Als ik dan per ongeluk naar beneden ga, wordt me al gniffelend gesommeerd gauw weer naar boven te vertrekken en in bed te blijven wachten op wat komen gaat. En wat leuk is dat! Ze weten dan ook precies wat ik wil en wat mijn smaak is. Goed hè?!

Wil je meer weten over kinderdag?

Of lezen hoe we dit vorig jaar vierden?

Lees dan dit blog nog eens.

Enneh..... geniet van je ontbijt deze week.

Of je het nu zelf klaarmaakt of op bed geserveerd krijgt :)

Tijd in mijn keuken (7)

Na een kleine blogpauze hier vanuit mijn keuken het logje van vorige week. Beloofd is beloofd!

Hoewel er buiten van alles gebeurt: de dagen lengen, ik krijg tuinkriebels, ik kan nog oogsten uit mijn tuin, gebeurde er in mijn keuken niet veel spectaculairs. Daarbuiten des te meer, vandaar dat dit bericht verlaat is.

Zelfs met mijn weekmenu schoot het niet op. Normaal kijk ik naar wat ik kan oogsten uit mijn tuin of uit mijn diepvries. En........het loopt nu schrikbarend snel terug, dus af en toe moet ik improviseren met groente uit de winkel.

Bij het kopen van groente hanteer ik drie criteria:

1.  het staat niet in mijn eigen tuin (logisch)
2. het is biologisch
3. het is seizoensgroente, daar bedoel ik mee, dat het in de winter in Nederland kan groeien

Iedereen heeft zo zijn eigen ideeën, maar het is goed om jezelf wat restricties op te leggen. Bijvoorbeeld om te kijken naar wat goed is voor het milieu (denk aan biologisch, aan voedselkilometers etc.) en tegelijk goed voor je gezondheid (biologisch is beter voor je en sla in de winter..... ach, daar vraagt je lichaam niet om: wordt maar warm van wat 'steviger' kost).

Onderstaand rijtje is het geworden, afgelopen week.......

Mijn weekmenu:
Zondag: pizza's, biologisch, vegetarisch en om eerlijk te zijn: van de Aldi. Met wat extra topping erop: mais, olijven en geraspte kaas, maakte ik het nog wat eigen. Wat was ik snel klaar met deze avondmaaltijd, maar wat voelde dit ook onwennig........
Maandag: We aten rijst, geroerbakte groenten (uit een zak, voorgesneden en al; wel biologisch!) quornblokjes met satésaus (wat mankeert me, ook al kant en klaar) en kerriesaus
Dinsdag: Oosterse Paksoistamppot (met de laatste bosui uit mijn vriezer). Het recept plaats ik van de zomer, als ik hopelijk weer paksoi uit eigen tuin heb.
Woensdag: m'n culinaire hoogtepunt van deze week: ik maakte zelf quinoa-kerriekroketten. Het recept heb ik al eerder gepost. Het smaakte niet alleen lekker, maar is echt een fantastische manier om restjes op te maken. Zo kun je ook rijst-champignon kroketten maken en wat te denken van een unieke 'snert-kroket'? Wat klinkt die náám al leuk...... nu nog een keer proberen. Oh ja, erbij aten we kiemgroentes en versgebakken frietjes
Donderdag: Pasta met courgette, doperwten en gedroogde tomaatjes. Lekker simpel met nu echt de aller-, allerlaatste courgette uit de vriezer. Nu weer geduld hebben tot juni, voor verse courgettes uit eigen tuin.
Vrijdag: aardperenrisotto, het recept vind je hier
Zaterdag: Boerenkool couscous met vega-balletjes. Mijn favoriete recept met boerenkool, niet alleen door de smaak - ik ben dol op couscous - maar ook doordat het zo snel klaar is! Eigenlijk........wel ja, net zo snel als een kant en klare pizza.

Mijn keuken DIY's:

Werkelijk: mijn favoriete manier om voedsel te bewaren is, drogen! Wat een fantastische manier om dingen kleiner en qua smaak intenser te maken. Ook het bewaren kost weinig ruimte en geen energie meer.

Deze week zoemde mijn droogoven weer heel wat uurtjes. Zo maakte ik opnieuw anderhalve pot bouillonpoeder. Ik kocht een paar zakjes biologische soepgroente met een sticker van 50% korting, omdat de houdbaarheidsdatum bijna was bereikt. Ideaal om zulke groentes te verwerken, want weggooien is zonde! Met toevoeging van verse kruiden en gedroogde specerijen en zout, maakte ik dit poeder. Omdat ik altijd varieer met de hoeveelheid en soort kruiden, is de smaak elke keer weer een beetje anders.

Zo voegde ik nu gedroogde munt toe, omdat mijn verse kruiden nog niet zo uitbundig groeien. Als ik alle 'rauwe' groentes en specerijen gemengd heb, pureer ik ze met de staafmixer. Het wordt een vochtige, bruingroene substantie. Ik bekleed mijn roosters met bakpapier en verdeel hierover twee grote lepels toekomstig bouillonpoeder. De droogoven zet ik aan op 65 graden en vervolgens 'voel' ik wanneer het helemaal tot een plak is ingedroogd. De droogoven staat gerust zo'n 12 uur of langer aan.

Eigenlijk wil ik nog eens proberen om bouillonblokjes te maken. Ik verwacht dat ik de bouillonpasta wat minder droog moet laten worden, ze tot een blokje moet persen en eventueel dan, in die vorm, verder moet drogen. Ik ga het nog eens uitzoeken.

Hier zie je knisperig droge plakken bouillon. Met de staafmixer verbrokkel ik dat en maak het fijn tot poeder. Dit kun je ook met je handen doen. Vervolgens doe ik het in een schone, droge pot en is deze bouillon heel lang houdbaar.

Zo kocht ik deze week met dezelfde stickers, ook zes bakjes biologische kastanjechampignons. Bij een passerende klant, die mij m'n wagentje vol zag laden, viel de mond letterlijk open. Maar hiervan heb ik ook vier bakjes gedroogd. Ideaal om later te gebruiken in stoofschotels, risotto et cetera.
Tegelijk met het drogen van de bouillonpasta, gebruikte ik mijn andere drooglades voor de champignons. Eén bakje sneed ik in plakjes, een ander bakje sneed ik in kwarten en ook halveerde ik op een andere plaat de champignons alleen maar. Dit geeft een variatie in de droogtijd, zoals je misschien wel begrijpt. Hoe dikker en groter, hoe langer de droogtijd. Maar ik heb er verder weinig omkijken naar.......

Verder maakte ik deze week mayonaise, deze keer zonder toevoeging van sojaroom, waardoor het wat dikker bleef, maar er ook geen suiker in komt.

Ik experimenteerde deze week met suikervrij, op advies van de arts. Wat een schok om te merken dat echt in zoveel producten suiker zit, terwijl dit he-le-maal niet nodig is.
Ik bakte zelf suikervrije muffins, waarbij ik de suiker verving door agavesiroop. Ik bakte suikervrije banaan-dadelkoekjes en ging op zoek naar brood zonder toegevoegde suikers. Mijn eigen supermarkt blijkt dit niet te verkopen, zelfs de biologische variant is niet suikervrij. Dus voortaan haal ik mijn brood bij de AH. Dat is meer een koploper op het gebied van allerlei verschillende voedingswensen en diëten. Gelijk een heel gesprek met de manager van de supermarkt gehad. Leerzaam en vernieuwend.

In het kader van suikervrij brood, kreeg ik een potje met een zuurdeegstarter. Dit om zelf brood van te bakken. Ik vind dat wel een dingetje..... zelf brood bakken.
Ik doe zoveel zelf, maar hier hik ik wat tegenaan. Ook omdat ik zelf niet veel brood eet.

Het potje staat op m'n aanrecht, ik roer en voeg toe.....  en ik zie wel wanneer ik genoeg moed verzameld heb om te gaan bakken. Ik houd je op de hoogte.....

Over roeren, toevoegen en wachten gesproken: ik heb de eerste Herman van dit jaar gebakken.


En lekker dat 't ie weer was!
En hij krijgt kindjes! Wie er ook een stukje Herman wil - kijk hier voor de werkwijze en het recept - mag reageren. Vooral lekker om samen met kinderen te roeren en te laten groeien. Eigenlijk een soort  nostalgisch alternatief voor Furby's,  nog kosteloos ook!

Mijn keukenblunder

Hoewel ze soms best kunnen mopperen op het eten en, net als 'gewone' kinderen, niet alles lekker vinden wat de pot schaft, zijn mijn kinderen toch aan een bepaalde eetstijl gewend. Mijn kookstijl, blijkt!

Toen zondagavond de pizza bijna op was, kwamen ze er achter, dat ik hem kant en klaar had gekocht in de winkel. "Of ik soms niet lekker was?" werd me fijntjes gevraagd door dochterlief. Maar mijn zoon was wat nadrukkelijker: "Echt ranzig, hoor mam! Ik dacht al, het smaakt zó raar!"

Ja, ja......... ik weet het. Zelfs met gezond eten kun je kinderen flink verwennen. ;)

Tijd in mijn keuken (6)

Je hebt wel eens zo'n week, die moeizaam voorbij gaat, waarvan dagen gevuld zijn met zorg, angst en verdriet.

Afgelopen week was zo'n week voor mij.

Een quote in een boek drukt het voor mij treffend uit:

"Ik voel het gewicht van een onontkoombaar verdriet......."  (even twee keer lezen)

Ik kookte mijn weekmenu, plande een keukendag, deed mijn ding, maar tjonge...... het ging niet vanzelf!
Iedereen heeft weleens zorgen en draagt zijn eigen last.

Mijn last bestaat erin dat ik een jongetje van 9 moet begeleiden die soms zoveel pijn heeft, dat hij op de grond ligt te kronkelen. Zijn darmen zijn z'n zwakke plek....... Wat is er precies aan de hand? Dat weet ik zelf ook niet en zorgt voor onrust en een soort verlamming, waardoor er weinig uit mijn handen komt.

Ook verdriet voel ik, nu hij vragen gaat stellen.

"Waarom moet ik dit nu hebben?" en "Waarom heeft mijn broer niet, wat ik heb?"
Geef daar maar eens antwoord op........

En ik voel de 'angst', dat ons hele gezinsleven op de kop staat, als hij  (en ik) weer een paar dagen zouden moeten worden opgenomen in het ziekenhuis......

Ook een naderend sterfgeval in de familie, is nooit luchtig en houd je bezig. Mijn schoonvader is al een tijd ziek en op hoge leeftijd. Afscheid nemen en wachten....... Sterven is definitief en gaat gepaard met verdriet en vragen.........

Graag wil ik meeleven met mensen dichtbij. Eén buurvrouw is ernstig ziek, een andere buurvrouw is opgenomen omdat ze niet meer thuis kan wonen.
Soms voelt het even allemaal teveel.
Toch ontvang ik elke dag kracht van Boven. Niet kracht die ik uit me zelf moet putten. Niet kracht voor een hele week tegelijk. Nee, gewoon...... elke dag genoeg kracht om die ene dag aan te kunnen.
Het werkt!!

Zo heb ik het volgende weekmenu op tafel gezet.

Mijn weekmenu:

Zondag : aardperenrisotto, klik hier voor het recept
Maandag : pasta met courgette (nog steeds van mijn zomeroogst, uit de vriezer), doperwten en quorn
Dinsdag: courgettesoep, schorseneren, met in de schil gebakken krieltjes (de laatste aardappeltjes van eigen oogst), zelfgemaakte mayonaise, citroensaus en een vega burger

Hier moet ik even wat meer over kwijt, want ik at voor de allereerste keer schorseneren. Deze kwamen uit mijn eigen tuin. En eerlijk gezegd had ik ze nog nooit gegeten, nog nooit gezien zelfs. En nu moest ik ze oogsten, schoonmaken, bereiden en serveren.
Schorseneren lijken op asperges.

Dat zie je beter op deze foto. Ze worden ook wel 'armeluisasperges' genoemd.
Het schoonmaken is een werkje op zich en daar hebben ze hun andere naam aan te danken:
'keukenmeidenverdriet' of 'huisvrouwenleed'.

Ik was gewaarschuwd. De schorseneren scheiden een kleverig, melkachtig sap af, tijdens het schillen,  dat bruine vlekken geeft, die niet weg te wassen zijn. Dus: handschoenen aan!

Ik vond het uiteindelijk wel meevallen. Onder water kun je de schorseneren ook schillen en dan heb je ook geen last van dit sap.

Na de Tweede Wereldoorlog is deze groente in de vergetelheid geraakt. Het is een echte wintergroente en vooral in februari is de aanvoer het grootst. Ik denk dat ze in een Natuurwinkel of op de markt nog wel eens te vinden zijn.

Ik vond de smaak heerlijk! Zacht, fluweelachtig zelfs en mild.

Helaas had ik veel te weinig. Ik had een rijtje gezaaid, maar daar waren maar zeven schorseneren gaan groeien. Dus dat waren zeven penwortels. Zeven stengels voor zes personen...... we kwamen niet echt aan de 200 gram groente per persoon.

Gelukkig had ik nog geweckte courgettesoep staan. Dat was een kwestie van opwarmen, wat room erdoor roeren en geroosterde pijnboompitjes erover strooien. Dat was het voorgerecht.

De schorseneren wilde ik zo goed mogelijk proeven. Ik serveerde er de laatste aardappeltjes van eigen oogst bij. Omdat ik telkens de grootste aardappels eerst uit zoek, blijven vanzelf de kleintjes over. Dat werden dus krieltjes in de schil, even voorgekookt en vervolgens gebakken.

Erbij een citroensausje en wat mayonaise.

Zeker weten dat ik dit jaar weer schorseneren ga zaaien in mijn tuin.

Maar dan een beetje meer!;)

Woensdag: Taco's met courgette-maïs vulling, geserveerd met blokjes mozzarella. Een heerlijk gerecht, wat prima geschikt is voor een feestje of gewoon gezellig eten met vrienden. Voor het recept klik hier
Donderdag: Krootjessoep met vers afgebakken stokbrood; heerlijk comford food. In Rusland en buurlanden, kennen ze Borsjt. Een veel dunnere soep op basis van krootjes of rode biet. Ik at het eens in een restaurantje in Warschau. De mijne is lekkerder! Deze soep maakte ik 's morgens net na het ontbijt al klaar. Ideaal als je middagprogramma volop gevuld is. Ik moest deze middag naar het ziekenhuis en was wonder boven wonder voor het eten  alweer thuis. En dat was een goed teken!
Vrijdag: Penne met kidneybonen, met salieblaadjes uit de tuin;)  De kidneybonen week en kook ik zelf. Een fluitje van een cent en als je op tijd begint, kunnen ze goed garen in een hooimadam.
Zaterdag: Locro de Zapollo.... mjammie: met pompoen. Klik hier voor mijn absolute favoriet met pompoen

Mijn keukenDIY's:
Ik voel me vaak gerust als er wat in mijn voedseldroger of in de oven staat.
Dan gebeurt er toch iets in de keuken.
Dus ik maakte mijn allerlaatste lychees op en maakte er, samen met een fijngemaakte banaan fruitleer van. Een heerlijk puur en zoet snoepje.
Tegelijkertijd droogde ik ook een appel, in ronde schijfjes gesneden.
In de aanbieding koop ik vaak meerdere kilo's appels tegelijk en soms blijft er dan zomaar eentje liggen die wat rimpelig wordt. Niet weggooien! Het begin van het droogproces is al in gang gezet, ga daar maar in mee. Heb je geen droogkastje? Dan kun je dit ook in de oven drogen op lage temperatuur: 60 graden. Controleer tussentijds regelmatig of het niet te vochtig wordt in de oven. Anders zet je de ovendeur even op een kier. Ik bestrooi de appelschijfjes met kaneel. Heerlijk!
En stay tune, om te zien wat ik hier nog meer mee ga doen, begin volgende maand.
Voor het weekend maakte ik eiersalade klaar. Heerlijk voor op een toastje bij de borrel, of op een  boterham.
Mijn kippen leggen nog dagelijks een ei en via deze link zie je hoe eenvoudig deze salade is om zelf te maken.
Deze week voedde ik Herman voor de eerste keer. Volgende week kan ik hem denk ik gaan bakken. Laat even weten als je ook een stukje Herman wilt..... Hij is om uit te delen :)

Ik kreeg opeens pijn aan mijn teen. Je zult denken, wat heeft dit met eten te maken? Nou, ik neem een aantal voedingsmiddelen, maak hier een voetenbad mee klaar en mijn onderdanen voelen zich als herboren. Het is een geweldig middel tegen kalknagels oftewel voetschimmel. Lees hier alles over dit natuurlijke wondermiddel. Andere dure middeltjes helpen echt niet afdoende.

Hoewel mijn kookdag  in het water eindigde (zwemles) en ook tussentijds in het water viel, heb ik toch nog wel mijn best gedaan.  Ook een spannend ziekenhuisbezoek hoorde er bij en dat krijgt nog een staartje.
Want let op! Ik ga voorlopig suikervrij experimenteren voor mijn kindje. Niet zielig, hoor! Gewoon een uitdaging. Meer hierover volgt........
Als afsluiter van deze week iets heel leuks: mijn favoriete zwager had een diepvriezer over.

Een mooie vriezer met zes lades. En toen dacht hij aan mij. Om al mijn zomervoorraad aan groentes op te slaan in de vriezer.  Ben er super blij mee!



Mijn keukenblunder:
Deze week een blunder die iedereen wel eens overkomt.
Mijn schilmesjes, waar ik alles mee snijd, waren erg bot. Dit komt waarschijnlijk doordat ik op een glazen  (lekker hygiënisch) snijplank snijd . Mijn lief vangt zoiets nog niet op of hij pakt zijn slijpspullen. Met als gevolg weer razend scherpe mesjes.

  Dit was ik een dag later natuurlijk vergeten. Dom!

En met het snijden van een ui, snijd ik zó door in de bovenkant van mijn vinger. AU!

Oh nee, het topje lag er niet af en mijn nagel evenmin. Het bloedde alleen maar.

En een dag later deed het zeer.

Drie dagen later deed het nog steeds zeer.

Mijn vinger klopte ervan. Ik deed er maar een stukje tape overheen, zodat de huid tegen mijn nagel werd aangedrukt. Anders springt het wondje telkens opnieuw open.

Ach ja........  ik heb niet zo'n snelle wondgenezing. Dat duurt bij mij altijd zo'n dag of  veertien.

Gelukkig heb ik mijn eigengemaakte Calendulazalf. Ideaal bij wondjes, schrale huid en brandwonden.

Kortom, ook goed om dit sneetje mee te behandelen.

Hoewel zo'n week als deze niet te vaak moet voorkomen, ben ik blij met mijn gezondheid en de dingen die ik heb kunnen doen. Enneh..... het ziekenhuisbezoek viel 100% mee. Mijn lieve kind wordt niet opgenomen en ik room niet bij hem in. 

Dit log verschijnt nogal laat, maar nu weet je de reden.

Volgende keer beter!

Quinoa-kerrie kroketten

Ik weet eigenlijk niet meer of dit op mijn to-do-list stond, maar ik maakte het deze week gewoon!

Kroketten!

Ze staan bekend als een niet zo'n gezonde snack, maar ik maakte er een culinair feestje van.

Volledig vegetarisch, heerlijk naar eigen smaak èn.........  kroketten zijn een perfecte manier om restjes in te verwerken.

Tijd voor kroketten in het kader van 'don't waste food'



Kroketten zijn al vrij oud, maar zoals ze in de huidige vorm voorkomen - de vleeskroket als snack - is het een typisch Nederlands verschijnsel.

De vleeskroket komt waarschijnlijk oorspronkelijk uit Frankrijk. De kok van Lodewijk XIV, beschrijft  al een recept voor kroketten ('croquets') in een kookboek uit 1705.
In de negentiende eeuw werden vleeskroketten gepaneerd met vers broodkruim en in een koekenpan in boter of reuzel gebakken  Deze kroketten dienden, anders dan de 'koninklijke voorgangers', vooral als restverwerking van gaar vlees.
De ontwikkeling van chic gerecht naar snack kwam pas na de Tweede Wereldoorlog.

In de loop van de tijd zijn er allerlei varianten ontstaan. Behalve de vleeskroket zijn er tegenwoordig ook satékroketten, garnalenkroketten, aardappelkroketten, kipkroketten, kaaskroketten, eierkroketten en aspergekroketten. Tot ongeveer 1996 was de kroket de meest verkochte snack via snackbars en cafetaria's.

Naast alle genoemde varianten, heb ik er nu een nieuwe variant bij verzonnen!
Ik eet al ruim 15 jaar vegetarisch en heb echt een hekel aan een overdadige, gedachteloze vleesconsumptie. Mensen die klakkeloos een stukje vlees in hun mond stoppen of letterlijk overal vlees in verwerken. Als iedereen die zo graag vlees eet,  ook eens zelf het dier zou moeten doden en klaarmaken, dan bleven er weinig vleeseters over, denk ik! Maar zeker als het vlees in een gepaneerd korstje gewikkeld is, merk je het dier niet op, toch?!

Ik heb jaren geen kroketten gegeten, omdat er meestal vlees in zit. Bovendien is frituren niet mijn favoriete bereidingswijze en het is bewezen gezonder om dit ook zo te houden.
Maar vandaag maakte ik dus een vegetarische kroket, van quinoa, kerriesaus en datgene wat een kroket een kroket maakt: de vorm (langwerpig), in een korstje van bloem, ei en paneer.

En jawel....... gefrituurd! In pure, biologische zonnebloemolie, dat dan nog wel.

Ik vond het super leuk om te maken en ze smaakten niet minder: superlekker!

Vaak kook ik teveel rijst of graan, als het een bijgerecht betreft.

Ik  had een schaaltje quinoa over van het weekend.

Dit kun je ook prima invriezen en opnieuw gebruiken door het de laatste paar minuten mee te koken, met een nieuwe portie........

Soms geef ik zo'n restje aan de kippen, maar deze keer gebruikte ik het dus als kroketvulling.

Ik had eveneens een half recept kerriesaus over van gisteren.

Een heerlijke rouxsaus waar ik overdadig kerrie aan toevoegde.

Deze twee ingrediënten vormen het idee en de binnenkant van mijn kroket.

Hier het recept:

Quinoa-kerrie kroket

genoeg voor 6 kroketten

Ingrediënten:

• 200 g biologische Quinoa mix (witte, rode en zwarte quinoa)
• 2,5 dl kerriesaus
• 1 ei
• 2 el ongezoete sojamelk
• 50 g bloem
• 3 beschuiten, verkruimeld tot paneermeel
• zonnebloemolie om te frituren

       Voor de kerriesaus:

• 25 g boter
• 25 g bloem
• halve, rode ui
• 1 bio bouillonblokje met tuinkruiden
• 2 tl. kerriepoeder

Hoe maak ik het klaar:

Kroketten moet je van tevoren bereiden, omdat de vulling volledig afgekoeld en goed stevig van structuur moet zijn.

Dus begin ruim op tijd met het koken van de quinoa. Doe dit volgens de aanwijzingen op de verpakking. Natuurlijk kun je  ook rijst of een ander graan gebruiken. Net wat je lekker vindt.

Maak ook de kerriesaus vooraf.

Snipper de rode ui heel fijn. Smelt de boter in een kleine pan en fruit de ui even aan. Voeg de bloem toe en roer goed door. Maak een bouillon van het bouillonblokje en 2,5 dl water. Voeg na 1 minuut de bouillon in scheutjes toe. Blijf stevig doorroeren tot het vocht is opgenomen, voordat je een nieuwe scheut bouillon toevoegt. Doe dit op  middelhoog tot hoog vuur. Voeg daarna de kerriepoeder toe en laat de saus goed indikken en daarna volledig afkoelen.

Als alles goed is afgekoeld, vermeng je de saus met de quinoa.

Zet de frituurpan aan. Ik gebruik altijd zonnebloemolie. Let op dat die niet overbruist tijdens het bakken. Frituurolie uit de winkel heeft een anti-schuimmiddel, een toegevoegd E-nummer. Ik let liever zelf even op, zonder E-nummers. Natuurlijk kun je ook een Airfryer gebruiken. Dit geeft wél een krokant korstje, géén bruine kleur, maar ook geen vet erin. Enfin, ik heb geen Airfryer, dus ik frituur.

Zet bakjes klaar om de kroketten hun korstje te geven.

Doe de bloem in een bakje, klop het ei los met de sojamelk en verkruimel de beschuit. Je kunt ook paneermeel gebruiken of het zelf maken van oud, getoast brood.

Vorm met iets vochtige handen een kroket: neem een flinke eetlepel vulling en vorm hier een langwerpig rolletje van. Wentel deze ruim door de bloem, even door het  losgeklopte ei en vervolgens door het beschuitkruim voor het korstje.

Modelleer mooie rolletjes en laat ze tot gebruik in de koelkast rusten.

Bij mij kunnen er drie tegelijk in het frituurmandje.

Frituur de kroketten 3 minuten op 180 graden.

Serveer met een kloddertje mosterd voor het echte-kroket gevoel.

Maar wat let je...... volgens mijn kinderen is ketchup veel lekkerder (......)

Mjam! Heb ik eens zelf een snack gemaakt.

Je kunt er een gezonde salade bij serveren, of gezonde kiemen.

Ik serveerde er deze keer ook wat verse frietjes bij.

Yes, dit ga ik vaker doen! Helemaal top!

Ik wil graag een lans breken voor deze gezonde kroket,

omdat het de perfecte manier is om restjes in te verwerken.

Sorry, je hebt nu geen excuus meer om eten te verspillen!

Snack gezond!

Van boom tot tafel....

"Er was eens een grote, statige, oude kastanjeboom. Hij groeide in Noordwijk, niet zover van de kust. Hij stond er al zo lang, dat niemand meer wist hoe oud hij was, de boom zelf ook niet. Op een dag kwam er een busje voorrijden en mannen liepen om hem heen. De boom hoorde hen mompelend overleggen. Hij werd gesnoeid. Het deed pijn en  tegelijkertijd voelde het goed.
De boom bleef groeien, maar voelde wel, dat hij erg oud begon te worden. Hij stond wat scheef en op een dag waren de mannen met het busje terug.
Wat ging er gebeuren??
De mannen overlegden weer. De boom ving de woorden 'gevaarlijk' en 'te oud' en 'storm' op. Er was geen weg meer terug. Deze statige, machtige kastanjeboom werd te oud en stond gevaarlijk te wezen. Met een flinke storm, was de kans groot dat hij omwaaide.  De bijl moest erin. De boom werd omgehakt en weggehaald. De mannen met het busje namen hem mee.
Eerst naar een zagerij. De zijtakken moesten eraf en de brede stam werd in plakken van 6 cm gezaagd. En toen de zaag tevreden het hout van deze mooie, oude boom doorsneed, waardoor de even mooie binnenkant tevoorschijn kwam,  toen opeens...... brak de zaag in tweeën!  Een verrassing van de boom: er waren ooit twee spijkers in geslagen en die waren door de boom helemaal omarmd. De zaag brak er op stuk. Één plak was 'mislukt'.
De boom, in plakken gezaagd, werd meegenomen en vooruit..... de plank waar een groot gat van de zaag in zat en die helemaal scheef gezaagd was, mocht ook mee.

Na een paar maanden in een schuur te hebben gelegen, kwamen er allerlei mensen een stuk van de boom kopen.  Eén plak van de boom werd een bar in een chique restaurant.  Een andere plak werd een vergadertafel in een duur kantoor. Zo kregen alle plakken een plekje.
Alleen de plak waar de spijkers nog in zaten en waar de zaag op stukgebroken was, bleef staan.

Tot, op een dag...... er twee mensen binnen kwamen.  Natuurlijk keken ze eerst naar de mooie plakken hout. Maar vreemd genoeg waren ze daar niet tevreden mee. Tot één van hen mij, de 'mislukte' plank zag.
"Wat is dit??" vroeg ze. Ik werd bekeken en betast..... beoordeeld en geprijsd...... en uiteindelijk goed bevonden.
Hoera! Ik mocht mee!!"

En dit begin van een waargebeurd sprookje, is het begin van onze nieuwe eettafel!

Onze glazen Ikea-tafel had al heel wat jaren dienst gedaan als eettafel (hoewel het stiekem een bureau was). De stoelen van de kringloop, die al drie keer een nieuwe zitting hadden gekregen, waren nu echt toe aan vervanging. Zó lekker zaten ze eigenlijk niet.
Tijd voor iets nieuws.
En mijn lief had een idee:
Een tafel vol warmte en sfeer!
Een tafel rechtstreeks uit de natuur!
Een tafel, passend in het huis van een meubelmaker!
En zó kwam een plak, van een grote kastanjeboom uit Noordwijk, in ons huis terecht.

Dit is het eindresultaat, maar ik neem je nog even mee naar ónze kant van het verhaal.

Waar beginnen sommige ideeën eigenlijk?

Even terugdenkend.........Het was het moment dat ik gefrustreerd werd door onze stoelen. Ze zitten hard hoewel daar stoelkussentjes voor gekocht waren. Alleen, de kussens kregen steeds meer onuitwasbare vlekken èn kapotte lusjes. Hierdoor lagen ze meer op de grond dan op de stoelen. Bah........    Daarnaast vind ik het heerlijk als er regelmatig mensen aanschuiven en gezellig mee-eten. Zo heeft onze buurvrouw - die nu onze buurvrouw niet meer is - bijna twee jaar lang eerst één en daarna twee keer per week met ons meegegeten. Voor de gast was er echter alleen een wiebelig klapstoeltje beschikbaar (waar mijn, zichzelf opofferende lief, dan op ging zitten).  Te weinig ruimte aan tafel en te weinig comfort voor gasten!  Ik wilde heel graag een uitgestrekte, lange tafel met veel ruimte en comfortabel zittende stoelen. Een heuse zoektocht volgde.  Gelukkig niet langs winkels en meubelboulevards, wat dus helemaal niet mijn ding is, maar via Marktplaats. Daar adverteren ook veel bedrijven  met nieuwe producten.  En via Pinterest kwamen er prachtige ideeën voorbij voor een tafel. Dit is het terrein van mijn lief.  Zit ik avonden te bloggen, dan zit hij te surfen, op zoek naar nieuwe ideeën en nieuwe producten. Ja, dit klinkt wat minder sprookjesachtig, maar zó begon het dus.

Om meer warmte en sfeer in de eethoek te krijgen, wilden we een houten tafel. Zelf te maken........

In Katwijk vonden we een hoveniersbedrijf die stukken boom (in de lengte doorgezaagde plakken) verkocht. De boom werd eerst door hen onderhouden en verzorgd en uiteindelijk gekapt.

In een grote loods, lagen veel van deze boomstamplakken. Eigenlijk kwamen we kijken voor

iepenhout. Maar deze planken waren te smal om er een eettafel van te maken.

Even een uitstapje. Hier zag ik heel smalle planken van Taxus hout liggen. Er zit zelfs een paarse kleur in het hout. Wat een prachtige verrassing van de boom!

Uiteindelijk, zoals je in het verhaal hebt kunnen lezen, kwamen we uit bij kastanjehout, wat een lager soortelijk gewicht heeft. Ook lagen daar veel bredere planken van. Kastanjehout heeft vaak meer knoesten, uit- en inwendig. Kortom, een plank die niet alleen uniek ís, maar er ook zo uitziet!

De plank waar de zaag op kapot brak, is nog prima glad te krijgen, maar het kost een heleboel werk.

Dat geeft niet, als we horen dat de prijs ook een stuk naar beneden gaat.

Want hout is duur! Erg duur!

Hij past maar net aan in de auto. De breedte is geschikt als tafelblad :)!

Wij zaten voorin met onze knieën tegen de voorruit, waaruit af te leiden is, dat ook de lengte naar tevredenheid is.

En ja...... mijn lief heeft er het gereedschap voor en ziet het werk zitten!

De tafel wordt thuis in de eethoek even gemeten, gewoon door hem bovenop de oude tafel te leggen. Hij is zelfs iets te lang en past niet! Dan maar eerst in de lengte er een stuk afzagen.

En dat kan met een gewone handzaag.

Voor het grove werk wordt er eerst geschaafd. Schuren komt later wel.

Die grote flap moet er natuurlijk af.....

Om later nog te kunnen kiezen, wat de bovenzijde wordt, worden beide zijden van de plank hetzelfde behandeld.

In het midden zit een gat, waar de bast omheen gegroeid is.

Wat een machtig mooie boom!

Na een paar uur werk, is de boom aan beide zijden gelijkmatig en min of meer recht.

Hoewel...... recht is nog wel even een dingetje.

Hout trekt krom onder invloed van vocht en temperatuur.

De boomplak ligt buiten - afgedekt met een plastic zeil - maar met met een hoog luchtvochtigheidsgehalte. Zo is het nog spannend of er straks een glas op blijft staan, of dat het eraf glijdt ;)

Dan schuren.....

Niet met de hand natuurlijk, ben je wijs met dit oppervlak?!

En wat wordt het mooi glad.

Binnen in huis kan de boom drogen.

Wat mooi als hij weer verticaal staat. Je krijgt een beeld

van hoe de boom er moet hebben uitgezien.

En al die knoesten aan de zijkant, met de bast er gedeeltelijk aan?

Ja, die vinden wij juist leuk. Dat maakt het levendig en uniek!

Robuust en stoer!

De vele gaten in het hout, worden opgevuld met epoxy.

Epoxy is een thermohardende kunststof. Dit vult niet alleen gaten op, maar maakt ze ook weer- en vochtbestendig. Tijdens de productie is epoxy dun-vloeibaar en leent zich voor het impregneren van vezelmateriaal. Na uitharding noemt men de combinatie met vezels composiet. Composieten zijn licht en sterk, weer- en waterbestendig en worden veel buiten gebruikt, onder andere bij boten.

Niet alle gaten zijn goed gevuld, want het was nog een heel werk, bij zo'n ruige plank.

Maar het is genoeg!

Er kan dadelijk wel een glas op de tafel blijven staan.

Wat een punt van discussie bleef, waren de tafelpoten.

Waar leggen of zetten we dit tafelblad op.

De wildste ideeën kwamen boven, de spectaculairste foto's van Pinterest......

Uiteindelijk is het een heel goedkoop en snel-klaar onderstel geworden:

gewoon van onze oude tafel: een metalen, in hoogte verstelbaar buisframe.

Hout gecombineerd met metaal zorgt voor een stoere, industriële look.

Ooit moet het nog zwart geverfd worden, maar dat is van later zorg.

Het idee dat de tafel zweeft, doordat het onderstel er niet recht onder staat, zorgt er ook voor, dat je het bijna niet ziet.

Vóór en na!

Wat ook wel even duurde om te beslissen, is: wat 'smeer' je op het hout.

Naast transparante lak, is olie ook een goede optie.

Speciale olie natuurlijk, met een geheim ingrediënt, wat het te behandelen oppervlak vocht- en vlekbestendig maakt. Je krijgt geen kringen van glazen op  tafel en kunt hem gewoon met een vochtige doek afnemen.

Uiteindelijk koos mijn lief voor deze olie. En hoewel transparant, verdiepen de kleuren zich en krijgt het tafelblad nog meer uitstraling.

Ik vind hem prachtig!

Onze  natuurlijke, robuuste, stoere, unieke tafel!

Van een grote kastanjeboom uit Noordwijk.

Ik ga met heel veel plezier mijn eten hierop serveren en gasten eraan ontvangen.

Elke maaltijd een feestje!

En de stoelen? Die zitten ook heerlijk ;)