De november minimalisatie-challenge waar ik aan mee doe, is al over de helft! Elke dag 10 dingen wegdoen, is hierbij mijn streven! Tegelijk mag ik van mezelf compenseren. Soms iets minder, andere dagen (véél) meer.
Al veel eerder was ik van plan een update te geven van mijn pogingen, maar de reden dat ik niet eerder schreef is juist goed.
Want ik heb het druk. Ik heb het héél druk....... vooral met minimaliseren, oftewel ontspullen en ontrommelen.
Want ja, het is ècht leuk.
Ik vind mezelf een snelle leerling......
De verandering in mijn denken was al eerder gestart.
Ik vind mezelf een snelle leerling......
De verandering in mijn denken was al eerder gestart.
Het is zelfs verslavend. Eigenlijk zoals het omgekeerde: hoarding.....
Maar nee, dat is niet zomaar een verslaving, maar een psychiatrische aandoening.
Ik definieer het even, zoals ik het heb gevonden op www.yourganize.nl.
Je spreekt van Hoarding of Verzameldwang als de volgende vier kenmerken voorkomen:
1. Je verzamelt en/of bewaart grote hoeveelheden spullen, die in de ogen van anderen weinig tot geen economische of emotionele waarde hebben
2. Je hebt bijzonder veel moeite om afstand te doen van je spullen of bent hiertoe niet in staat
3. Je woonruimte is zo vol, dat normaal gebruik niet meer mogelijk is (bijvoorbeeld koken, slapen, douchen, bezoek ontvangen e.d.)
4. Je lijdt aan stress en wordt ernstig beperkt in het dagelijks leven
2. Je hebt bijzonder veel moeite om afstand te doen van je spullen of bent hiertoe niet in staat
3. Je woonruimte is zo vol, dat normaal gebruik niet meer mogelijk is (bijvoorbeeld koken, slapen, douchen, bezoek ontvangen e.d.)
4. Je lijdt aan stress en wordt ernstig beperkt in het dagelijks leven
Gelukkig herken ik mezelf hierin helemaal niet, maar achteraf gezien had ik wel een schoonzus die hieraan leed. Vreselijk voor haar! Ik ben natuurlijk ietwat erfelijk behept met zuinig-zijn en dingen bewaren dus soms is wegdoen wel een dingetje.
Maar het is wat anders als dit ziekelijke vormen aanneemt.
Alleen opruimen is dan niet voldoende, psychische hulp en begeleiding is noodzakelijk.
Maar.... als ik even door filosofeer:
Is het eigenlijk ook niet een luxe om een levensstijl aan te nemen die draait om minder?! Dat ik het me kan veróórloven om 'nee' te zeggen tegen overvloed?!
Hoe het ook zij, al is deze levensstijl geboren uit luxe, het is nog geen onzin!
Mensen kennen meer stress dan ooit, in onze maatschappij. Moet je niet altijd, overal en van alles in de wereld op de hoogte zijn? En daarbij ook nog een zinnige mening over alles kunnen formuleren? Wat ligt de druk dan hóóg!! Neem het mensen eens kwalijk dat ze in tijden van hoge prestatiedruk, oneindig veel mogelijkheden en ook wel economische onzekerheid op zoek gaan naar dát wat er echt toe doet.
Rust in je hoofd is zó belangrijk. En rust in je huis is daarbij een eerste stap in de goede richting!
En daar ben ik dus hard mee bezig geweest.
Niet alles beschrijf ik, maar misschien inspireer ik je, door hoe ik sommige dingen aanpak!
Wanneer je trouwens echt rigoreus wilt minimaliseren en ontspullen, dan moet je eigenlijk verhuizen. Wat blijkt er dan veel weg te kunnen. Oh ja.... en ga dan van groot naar klein natuurlijk!
Ik ben benieuwd hoe mijn zusje en mijn ouders dat komend jaar doen......
Leuk om hier even de Tiny houses te noemen. Een uit Amerika overgewaaide rage van kleine huisjes. En dan bedoelen ze ècht klein! Heb je daar al eens van gehoord? Ik zag er een documentaire over en was gelijk enthousiast! Kijk even hier als je wilt weten wat een Tiny house is. Ook het zelfvoorzienend leven hierbij, vind ik geweldig klinken! Dat is niet te realiseren met vier opgroeiende kinderen thuis, maar wie weet..... als die de deur uit zijn...... Over een jaar of achttien...... ;)
Tweede tip om goed te minimaliseren: doe een kast weg. Bij voorkeur een hele grote kast en zet daar (nog) niet een andere kast voor in de plaats.
Dit heb ík dus de afgelopen twee weken gedaan!
In de huiskamer zat (ja, ja, inmiddels verleden tijd!) een wandvullende kast. En als ik wandvullend zeg, bedoel ik: 2.55 m hoog bij 3.50 m lengte. De diepte mat maar (!) 35 cm.
- Natuurlijk was het een luxe toen ik tien jaar geleden deze kast kreeg.
- Natuurlijk zaten er veel nuttige dingen in, zoals de stofzuiger, de radio en de televisie (die met een handig uitklapsysteem schuin de kast uitdraaide, zodat je gemakkelijk vanaf de bank tv kon kijken).
- Natuurlijk deelde ik alle overige kastruimte heel praktisch en netjes in.
Maar....... wat verzamelde ik een hoop, achter die zes grote, witte deuren, waar visite gelukkig niet achter kon kijken.
Dus de kast ging weg. Wat een uitdaging.
Ik begon bijvoorbeeld met dit:
Naast mijn mandje met nuttige bureauspullen (je weet wel, een nietmachine of drie, potloden, lijm en tipp-ex) stond een mandje met stickers. Nou ja, links zie je bijna geen mandje, want werkelijk alle stickers in huis bewaarde ik. Voor het geval ik de kinderen een beloningsstickerkaart geef of een aftelkalender voor hun verjaardag. Maar lieve help! Waarom bewaar ik er dan zóveel??!
Rechts is het mandje weer tevoorschijn gekomen en ik heb nog steeds stickers genoeg. Want tot nog toe, heeft niemand een stickerkaart nodig hier in huis. Of ik moet zelf een beloningsstickerkaart krijgen voor deze challenge....... :)
En zó pakte ik stapje voor stapje alle kastplanken aan.
Mijn doel werd niet alleen de spullen wegdoen en herplaatsen, maar ook om de lege planken uit de kast te halen en tegen deze lege muur (waar eerst mijn wand sfeerhaard hing, die via Marktplaats verkocht is) te zetten.
Na een week had ik vier planken........ nog 42 te gaan.
Omdat ik geen nieuwe kast wil, was het zaak om alles een nieuw plekje te geven. Dus ook andere kasten kregen een metamorfose.
Het gekke is, dat sommige andere kasten in huis, gewoon nog heel veel ruimte bleken te hebben.
Mijn bureauspullen kwamen, hoe logisch, bij het bureau terecht in een ladekast, waar, hóe vreemd: wol en haakspullen lagen.
Al mijn naaispullen èn haak- èn breispullen, gaan naar de zolder, naar mijn slaapkamer.
In een nis voor het raam, knutselde mijn lief een werkplank/bureau en daar kan ik alles kwijt.
In een nis voor het raam, knutselde mijn lief een werkplank/bureau en daar kan ik alles kwijt.
Alléén........ ik kan er niet meer aan werken ;) Ach, een mens moet niet teveel willen in één keer!
Hier zie je een kastdeel vol spelletjes. Wij zijn een ècht spelletjesgezin.
We hebben één vaste spelletjesavond per week en het liefst worden er nog vaker spelletjesmomenten georganiseerd. Natuurlijk heel gezellig onder het genot van een drankje en een chippie...... Wat knus!
Maar deze kast........ is niet de enige plek waar spelletjes opgeborgen liggen.
We hebben ook nog een grote plank boven de voordeur, die zeker voor de helft vol ligt met bordspellen. Daarnaast staat een mand met strijkgoed. Wát een combinatie.......
De strijkmand, die ik toch ècht eens vaker moet legen, gaat naar boven bij de naai-, stoffen- en wolletjesverzameling. Op de één of andere manier 'klinkt' dit logisch in mijn hoofd.
En dan eens kritisch kijken naar al die spellen.
Gelukkig, alle kinderen zijn het dominospel van Winnie the Pooh en het kwartet van Mega Mindy ontgroeid.
Maar verder.......
Een week nadat ik drie leuke kinderspellen op Marktplaats heb gezet - we spelen ze nooit - heb ik ze toch maar naar de Kringloop gebracht.
En gelukkig, met kritisch kijken, konden er nog zo'n 20 (!) spellen de deur uit.
Daarnaast is de plank met vazen.
Nu houd ik erg van bloemen en ik vind het echt een luxe, ze voor mezelf te kopen.
Helaas denkt mijn lief er net zó over, dus als ik twee keer per jaar een boeket van hem krijg, is dat veel.
Wat doe ik dan in vredesnaam met zo'n vijfentwintig vazen?
Hup, daar kan zeker de helft van weg.
En die overige vazen? Een plankje in de schuur is genoeg. Daar passen ze op!
Waar ik niet eens een foto van heb (durven) maken, zijn de twee kasten daaronder.
Eén kast voor cadeautjes op voorraad. In de aanbieding gekocht en soms ook wel eens iets gekregen wat niet past of aansluit bij de jarige ontvanger. Oeps, shame on me!?! Of zijn we gewoon beleefd en slim.........
En de kast daarnaast bevat een kaartenbak, cadeauverpakkingen, feestartikelen en feestversieringen.
Op vier planken gestouwd, waardoor het ook elke keer eruit rolt als de kast opengaat........
Ik kan een lang verhaal heel kort maken.
Ik heb alles door mijn handen laten gaan, véél kon er weg en.......
Tadáá!
Alles past opeens op drie plankjes in een schuin kastje onder de zolderbalken.
Bovenin de cadeautjes en onderin de slingers en de opblaascijfers voor de leeftijd van de jarige.....
Ik vind dat ik een sticker verdiend heb ;)
En dan kom ik opeens, ongemerkt aan déze hoeveelheid kastplanken.
Wow!
En wat zie je op deze foto ook goed, dat de kast geen achterwand heeft, wat resulteert in muren die vochtig werden, zonder ventilatie.
Het wéér zit erin, kun je netjes zeggen. Maar het is gewoon ordinair schimmel in huis.
Wat een ongezonde lucht ademen we dan met elkaar in.....
Blèh!
Dit is geen volkomen verrassing voor me, dus een volgende klus dient zich aan als de kast eindelijk leeg is.
Van minimaliseren gaan we naadloos over in het volgende project: schoonmaken en verbouwen!!
Deze verrassing bijvoorbeeld, kwam ook tevoorschijn. Te weinig nieuwe vloer, dus is er nog een randje oud zichtbaar....... Oeps! Alsof je veel te grote schoenen aan hebt. Beetje onhandig en niet mooi.
Maar dát is (ook) voor een volgende keer!
De kast is weg!
Het meest moeilijke om op te ruimen, vond ik mijn knutselspullen en mijn EW-dingen.
Ik heb alles nog eens door mijn handen laten gaan.
Lieve kaartjes van vriendinnen toen ik een high tea gaf voor mijn verjaardag lagen in de kast.
Gelukkig maar dat ik alles bekeek.......
......... want daar kwam ik dit nog tegen.
Echt leuk! Een cadeautje tweeënhalf jaar later.... :)
En deze ga ik fijn zelf besteden!
Oh ja..... tip nummer drie als je wilt minimaliseren mèt kinderen in deze tijd voor Sinterklaas.
Als de kinderen hun schoentje zetten, kunnen ze best wat krijgen, maar......
"Heb je nog drie stuks speelgoed op je kamer die Piet voor jou aan de arme kindjes kan geven?" was mijn vraag....... en ja hoor! Dat was helemaal geen punt.
Sterker nog...... het ging heel gemakkelijk!
Ze wilden zelfs vaker dan één keer per week hun schoentje zetten (nou, nou!) en dan zouden ze elke keer drie dingen van hun kamer weggeven.
Ik ben overtuigd. Prima!
En drie dingen keer vier kids, zijn toch mooi weer twaalf dingen die het huis uit kunnen!
Zó leren kinderen spelenderwijs mee minimaliseren.
Deze plastic tas kun je vullen met goed speelgoed, wat vervolgens naar kinderen gaat die het minder hebben of van wie de ouders geen cadeautje kunnen kopen.
Een win-win situatie!
Ik zal nog even de eindstand doorgeven op deze dag 17 van de challenge.
Een snel rekensommetje leert, dat ik nu al 170 spullen minder in huis zou moeten hebben.
In werkelijkheid is dit iets meer: ik heb nu al 310 dingen weggedaan!
En daarbij moet ik zeggen dat ik 'afval' niet meetel. Eigenlijk vooral de 'goede' dingen die bijvoorbeeld naar de basisschool of naar de Kringloop gaan, tel ik.
En als ik vijf haarspeldjes wegdoe, zijn dit geen vijf dingen, maar tel ik het voor één.
Nog een tijdje zó doorgaan en dan haal ik dit jaar inderdaad nog de 1000 (!) dingen.
Wow! Die kast wegdoen was in ieder geval een goede zet.
En wat er voor in de plaats komt?
Dat laat ik volgende week zien.
Het is me (weer) niet gelukt om te minimaliseren met woorden, in deze blog.
Maar toch vind ik dat ik een sticker verdiend heb.......... ;)
