Mijn moestuin (43)

On-ge-loof-lijk!! Echt ongelooflijk! Nog nooit meegemaakt, dat ik eind oktober nog kon oogsten.

Oogsten van deze prachtboom in herfsttooi: ik oogstte gisteren  zo'n 7 à 8 kilo vijgen......
De vijgenboom is een bijzondere boom die in ons klimaat wel groeit, maar niet echt thuishoort. Bij een vijgenboom kun je namelijk al-tijd vruchten zien. Als het niet het begin van de zomer oogst is, dan zijn het de kleine vijgjes wel voor de winteroogst.  Alleen door het klimaat hier in Nederland komt de winteroogst nooit tot rijping.  In het Mediterrane zeeklimaat, waar de boom thuishoort, wèl!
Maar de vijgen die ik nu, samen met mijn dochter, uit de boom haalde, lijken er wel iets op. Het is in ieder geval uniek dat ik eind oktober nog vijgen kan oogsten.  Nog nooit, in die 10 jaar dat de boom in onze tuin staat,  gebeurd......

De kleur, vorm en grootte van deze vijgen, is echt anders als bij de zomer oogst. De smaak lijkt wat intenser zelfs. Prima te eten!! Dit is toch een prachtig cadeau van die mooie nazomer die we kregen (en het rustige herfstweer van nu).

Een heerlijk cadeau! Gelijk maar een taart gebakken en nog wat vijgen in de droogkast en de vriezer gestopt. Mjammie!

 

Verder oogstte ik deze week zaad......

 

Terwijl ik in navolging van mijn tuintje op de wijktuin,  mijn kas bij huis ging leeghalen, zag ik op de grond opeens deze kleine, rode boontjes liggen. Niet moeilijk te duiden overigens, want ze zaten op  rij in een superlange, verdroogde peul........ van de kousenband! Nog even laten drogen, want ze lagen op de grond. Maar zó kan ik volgend jaar weer kousenband zaaien.

Ook de snijbonen, verdroogd in hun peul, haalde ik tevoorschijn om op te bergen voor de winter.

Wat een mooie, helderwitte boontjes zijn dat.

Mijn idee om peulvruchten te gaan kweken is dit jaar nog niets geworden, maar wie weet....... volgend jaar. Zelf allerlei soorten en kleuren boontjes kweken, drogen en vervolgens gebruiken lijkt me zó leuk!

Naast mijn zelfgewonnen zaad heb ik nog aardig wat zaadverpakkingen over van dit jaar. Meestal zit er veel te veel zaad in één verpakking. Geeft niet, zaad is meestal langer houdbaar dan de houdbaarheidsdatum die er op staat. Bewaar zaad op een droge, vorstvrije plek. Mijn ervaring is dat muizen er wel pap van lusten, dus ik bewaar het zaad in een grote tupperware emmer in de schuur. Over een maand of drie mogen de eerste plantjes alweer gezaaid worden......

Deze week hees ik me in mijn nieuwe oude-tuinbroek om lekker te werken in de tuin.
Ik vind 'm leuk! Niks overall, gewoon een lekkerzittende broek, mét vlek.....

Er stonden allerlei tuinklusjes op het programma en daar was het deze

week ook heerlijk weer voor!


Het begint echt een wildernis te worden èn bovendien moeten er heel wat planten uit. Eerst, wat je hier op de voorgrond ziet, de tomatenplanten eruit. Het hek, waar eerst de peultjes langs groeiden, maar waar later de tomaten langs geleid werden, kon uit de grond.

Daarna ruimden de bonenstokken het veld! Dit jaar kwam er overigens geen maaltje bonen van af.
De bamboe bonenstokken berg ik droog op in de schuur. Met een paar latten tegen de dakbalken aan, heb ik een mooie opbergplek. Laat je bamboestokken buiten liggen, dan verteren ze, het is natuurlijk materiaal.

Mijn reusachtige courgetteplanten gingen eruit, op één na. Het is nu nog lekker zacht qua temperatuur, dus ik geef al die nieuwe, frisgroene courgettes aan die ene plant, nog even de kans om te groeien. Wat zag ik trouwens een reus van een courgette onder een paar bladeren. Qua gewicht telt 'ie wel voor zes! Ik heb zeker met mijn neus gekeken, de afgelopen week! Lekker hoor. Ik kan er van alles mee klaarmaken. En als 't ie goed vers is, is de smaak prima!

Ik heb alle maisplanten uit de grond gehaald. Er zat heel veel luis op het blad en de kolven.

Ik kon het niet laten, toch ging ik even kijken naar eventuele maiskolven. Het viel niet helemaal tegen. Ik haalde er nog drie kleintjes uit!

Ik heb alle broccoli planten eruit getrokken. Ik weet niet precies wat ik verkeerd doe, maar er komt maar bar weinig broccoli groeien. De planten zijn 'huge' met hun grote bladeren, maar broccolistronkjes laten groeien: hó maar!

Ik oogst de allerkleinste broccoli-stronkjes die je je voor kunt stellen. Maar in een groentetosti passen alle groentes in miniporties!

Dit is het oogstresultaat van alle planten die ik eruit haalde.

Ik ben nog niet klaar, maar ik ben tevreden met wat ik in een uurtje voor elkaar kreeg.

Ik speelde even met de gedachte om een lekkere oogstsoep te maken van deze groentes. Maar mijn lief houdt echt niet van soep, dus vooruit.

Het werd een bedje van gefrituurde mihoen, een saus op basis van kokosmelk met specerijen, roergebakken courgette, boontjes en blokjes tofu. Als voor- of bijgerecht een halve maiskolf voor de liefhebbers.

Hoe klinkt dat?

Ik haalde alvast de volledig verdroogde komkommerplanten uit de kas op de moestuin en met het leeghalen van die kas, ga ik volgende week verder.

Alle groentenafval gaat trouwens braaf in de compostvaten die ik heb staan. Sterker nog, ze puilen nu uit.

Ik hoop dat de compostopbouw niet helemaal verkeerd verloopt, maar ik had zóveel in één keer.....

Met een lange stok, prikte ik gaten in de compost, tot op de bodem. Deze luchtgaten, zorgen voor zuurstof en daardoor een snellere vertering. Belangrijk om daar af en toe even voor te zorgen. Voorlopig is het nog lang geen compost.

Eens kijken of ik de wormen uit het wormenhotel hier misschien in kwijt kan......

En ondertussen is het genieten, met of zonder moestuin, van een prachtige, rustige herfst.

Wat een kleurenpracht!

Kun jij hier ook zo van genieten?

 

Plaattaart met courgette & snijbiet

Helemaal vergeten dat ik beloofd had dit recept te delen. Ik doe het bij deze en ik doe het hier!

Deze heerlijke plaattaart maakte ik klaar op de startzondag van de kerk, in september. Een feestelijke, gezellige dag waarbij we met zo'n driehonderd  mensen samen aten. Als iets samenbindend en gezellig is, is het wel om samen te eten, om eten samen te delen! Ieder nam iets mee en ik nam dus, naast een salade, deze plaattaart mee. Het is zo'n simpele taart (budget bovendien!) dat ik er op zondagochtend alleen een uurtje eerder voor hoefde op te staan. Als eerste wandelde ik naar mijn tuin om superverse courgette en snijbiet te oogsten. Op de terugweg langs het kippenhok, voor kakelverse eitjes. Ondertussen liet ik het bladerdeeg ontdooien en de oven voorverwarmen. Daarna was de taart vrij snel gemaakt! En ik kwam op tijd in de kerk ;)  

Nu ik afgelopen weekend al mijn snijbiet moest oogsten vanuit mijn-zwart-op-te-leveren-tuintje, besloot ik deze plaattaart nog eens te maken. Sterker nog, tijdens het oogsten zag ik het al voor me en het water liep me in de mond.  Deze keer neem ik gelijk foto's,  want daar gunde ik me toen, op zondagmorgen geen tijd voor.
Oh ja, snijbiet kun je vervangen door spinazie, want als je geen moestuin hebt, is daar wat moeilijker aan te komen. Dus lees overal spinazie, waar ik snijbiet schrijf.

Plaattaart met courgette & snijbiet

Ingrediënten:

• 8-9  plakjes bladerdeeg
• 1 potje tapenade van zongedroogde
  tomaten (190 g)
  
• 4 el olijfolie
• 400 g snijbiet (of spinazie)
• 1 courgette
• 5 eieren
• 200 g belegen kaas
• versgemalen zeezout
• versgemalen zwarte peper

Hoe maak ik het klaar:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Ontdooi de plakjes bladerdeeg. Neem een bakplaat en leg daar de plakjes deeg op.

Druk de naden goed aan en vouw 1 cm van de rand terug.  Prik gaatjes in het deeg met een vork.

Bestrijk het deeg met de tapenade.

Was de snijbiet goed en snijd het fijn. Verwarm twee eetlepels olie in een wok of koekenpan, op hoog vuur. Voeg de helft van de snijbiet toe en laat het al omscheppend slinken. Voeg de rest van de snijbiet toe, laat slinken en doe in een vergiet. Druk zoveel mogelijk vocht eruit. Verdeel de snijbiet over de tapenade.

Verhit de rest van de olie, snijd de courgette in de lengte doormidden en daarna in dunne plakjes. Bak de halve courgetteplakjes ongeveer 5 minuten in de pan.

Verdeel de courgette over de snijbiet en bestrooi met versgemalen peper en zeezout.

Breek de eieren boven de taart. Het is decoratief en lekker als je ervan houdt, als de dooiers heel blijven. Helemaal stollen doen ze niet en daar houden wij niet zo van, dus plet ik de dooiers  voorzichtig, zodat ze iets uitlopen.

Rasp de kaas en verdeel dit over de plaattaart.

Bak de taart 25 minuten in de oven tot hij goudbruin en gaar is.

Snijd de taart in stukken en verdeel.

Bij het buffet bleek dat de plaattaart ook iets later gegeten kan worden, maar direct warm serveren, heeft mijn voorkeur.

Eigenlijk is het een heerlijk zomers recept, maar omdat zowel de courgette als de snijbiet nog uit mijn tuin komen, kan het hier nog best gedeeld worden!

Bovendien, waarom zou je niet af en toe van lekker zonnige smaken genieten, al zien we de zon wat minder vaak?!

Smullen maar!

Mijn moestuin (42)

Deze week moest ik echt mijn tuintje op het wijktuincomplex leeg maken en schoon opleveren.
Omdat ik al tijden lang redelijk 'lui' ben in de tuin, had ik wel wat mankracht nodig, vond ik.
Gelukkig kreeg ik die op zaterdagochtend en het was droog! En zowaar, de zon scheen ook nog.
Zo zag mijn tuintje er eerst uit.......

En zó na een klein uurtje hard doorwerken!

Een heleboel verwilderde, lange snijbietplanten, een grote courgette en vuil en onkruid haalde ik weg. Op het einde van mijn tuin is al een zeil en wat andere rommel gegooid.....

Verwildering en afsterving!

Meestal ben ik wat mistroostig en weemoedig zo aan het eind van het seizoen.  Deze keer niet, hoor! Ik heb weinig plezier aan dit tuintje beleefd en er ook weinig afgehaald, vind ik. Een paar grote courgettes, wat bleekselderij en tig kilo aardappelen.  Ja, aardappels groeiden ondanks het natte weer goed. Maar dit tuintje zat te veel in de schaduw en er waren ontzettend veel slakken. Een ware plaag!! Volgend jaar ga ik een ander stukje tuin kiezen.

Dat is wel het leuke van dit format. In de winter is het hele complex kaal en in het voorjaar wordt alles weer opnieuw verdeeld. Eerst voor de scholen, dan aan de vrijwilligers en vervolgens aan de huurders een stukje. Maar je begint weer helemaal op een 'schoon' stukje!

Mijn werk zit er dit seizoen weer op. Anderen gaan de tuin omploegen en 'bemesten'.

En ook de kinderen komen pas na Pasen weer terug, voor een eigen tuintje.

Ik hoop volgend jaar niet alleen als vrijwilliger maar ook als betaalde kracht aan het werk te gaan, ben nog heel benieuwd hoe dit gaat lopen en er uit gaat zien.....

Nu eerst een winterslaap houden ;)

Ik plukte nog een prachtig boeket bloemen, bestaande uit dahlia's, chrysanten en  zinnia's. Wat een prachtige kleuren!! Dat had ik even verdiend, vond ik.  

En ik nam deze volle bigshopper mee naar huis. Gevuld met snijbiet, veel snijbiet......

Tijdens het oogsten ben ik in mijn gedachten al bezig met de maaltijd. Ik vroeg het mijn kinderen zelfs: wat zullen we vanavond eten met snijbiet?  Lekker een soepje en vervolgens een hartige taart..... Het water liep me tijdens het oogsten in de tuin, al bijna in de mond.

En dan heb ik vast nog over voor een lekkere risotto...... en, en.....

Oogsten
Ja, het is nog steeds oogsttijd. Gelukkig! Ik oogstte tijdens het leeghalen van de wijktuin alles wat er nog redelijk goed bij stond. Kilo's snijbiet, een goede courgette en nog twee kleintjes (surprise), wat bleekselderij.  Bij elkaar denk ik één struik. en een kleine knolselderij.

Gelukkig heb ik mijn andere  tuin nog, compleet met nieuwe schutting. Daar valt nog genoeg te oogsten en te doen.

Zo oogstte ik deze week voor het eerst knolselderij. Die zag er goed uit!! Goed gegroeid, redelijk groot en erg lekker!

En ik oogstte iets aparts, deze week. Tenminste, veel mensen zouden het laten staan: brandnetels!

Het groeide al weer veel te hard in de tuin.

In het voorjaar kook ik er lekkere brandnetelsoep van, nu heb ik de jonge, frisse topjes geplukt om te drogen voor de thee.

Waarom brandnetelthee kopen, als het zo voor je neus groeit?

Bovendien, het is heel gezond en bloedzuiverend. 

Ik pluk het voorzichtig, voel altijd een beetje prik, maar dat is erg weinig.

En vervolgens hang ik het thuis in mijn droogkasje. Dit designkastje is op maat gemaakt door een meubelmaker. In de achterwand zitten gaatjes, waarin metalen prikkers zijn gestoken. Daar hang ik de takjes op. Door de warmte van de gloeilamp, gaat de lucht circuleren en drogen de brandnetels.

Ze zijn, eenmaal gedroogd, lang houdbaar. En ook prettig om te weten: ze prikken dan niet meer.

Ik denk dat het wel goed gaat komen, met deze voorraad thee.

En toen opeens overviel het me toch nog. Zondagochtend aan het ontbijt, vertelden mijn gezinsleden dat het had gevroren. Het dak van de schuur was wit. Ik moest het met eigen ogen zien.....

Oeps! Dat had ik niet zien aankomen. De eerste nachtvorst. Gelukkig was het weinig, maar volgende week moet er toch veel geoogst worden en veel de grond uit.

Eerst even moed en zand verzamelen en goed het weerbericht in de gaten houden.

Volgende week meer tips hierover èn om positief af te sluiten:

vriest het, dan worden de spruitjes en de boerenkool vanzelf zoeter.

Nu mijn kinderen nog........ ;)

Salie hoestsiroop

Het stond al een tijd op mijn to-do-lijstje: hoestsiroop maken van salie. Nu de laatste lepels tijmsiroop in zere en kuchende keeltjes verdween, werd het hoog tijd!  De herfst gaat, of we het nu willen of niet, vaak gepaard met verkoudheid:  een loopneus, zere keel, niezen en hoesten. Ja, het kan een heel geproest zijn in een gezin, waar iedereen elkaar aansteekt.

In mijn kruidentuin staat een grote, uitdijende salieplant. Het is een vaste plant die zelfs in de winter (tenminste onze winters) groen blijft. Salie heeft houtachtige stengels en grijsgroene, zachtviltige bladeren.  De bladeren bevatten vluchtige olie die tot ontwikkeling komt op warme, droge dagen. Je kunt salie het beste 's middags plukken.

Het is een keukenkruid dat bekend staat om de spijsvertering te bevorderen. Eet je salie bij een maaltijd met veel vet, dan verloopt met name de vetvertering veel gemakkelijker.

Maar naast het gebruik  in de keuken, past salie ook goed in het medicijnkastje!

Salie (Salvia Officinalis) is een sterk antibiotisch kruid en heeft desinfecterende kracht. Het woord salvia komt van het Latijnse 'salvare'  wat 'gezondheid/genezing' betekent.

Naast vluchtige olie bevat het blad ook eiwit, looizuur, zeepstof, bitterstof, nitraten, slijm, gom en hars en nog meer.....

Niet alles klinkt even gezond en bovendien bevat salie ook thujon,  net als absintalsem.
Begin 20ste eeuw dacht men dat deze stof de ziekte absinteïsme veroorzaakte. Salie en tal van andere planten maken thujon aan. Thujon is giftig als je het in grotere hoeveelheden binnen krijgt, maar het is moeilijk om een algemene drempel aan te geven waarboven bijvoorbeeld salie giftig wordt. Want de hoeveelheid thujon wisselt gedurende het jaar. In salie meten wetenschappers de hoogste concentraties in de herfst en de winter. Er zit meer thujon in oudere bladeren en minder in jongere bladeren.

Van een hoge hoeveelheid thujon kun je zelfs stuiptrekkingen krijgen.

Hoe gezond salie (en kruiden in het algemeen) ook zijn, wees er matig mee.

Zeker mensen met epilepsie kunnen salie beter laten staan.

Verse salieblaadjes werken bloedstelpend en wondhelend. Salie wordt vaak gedronken als thee of het wordt als gorgeldrank gebruikt. Het gaat overdadig, nachtelijk zweten tegen, versterkt het hart en de zenuwen. Het verwarmt de maag, verdrijft koorts en gaat braken tegen. Salie is bloedreinigend, werkt goed bij een zieke lever en door haar opwekkende kracht geeft ze energie.

Verslijmde luchtwegen worden door salie vrijgemaakt! Ontstoken keel en mondholte, keelziektes, amandelontsteking en etterende tanden, hebben baat bij salie en het helpt ook bij bloedend, zwerend of terugtrekkend tandvlees.

Saliethee werkt het best, maar omdat de smaak van saliethee behoorlijk uitgesproken is, leek het mij een uitdaging om er een hoestsiroop, beter gezegd een keelsiroop, van te maken.

Deze keelsiroop werkt niet zozeer bij een droge kriebelhoest, maar juist wel bij veel slijm, want het is slijmoplossend. En het werkt genezend bij keelontsteking.

Dus ik maakte Salie-keelsiroop!

En hoe maakte ik het?

Vrij eenvoudig eigenlijk, lees maar mee.

Salie hoestsiroop

Ingrediënten:

• 100 g salieblaadjes
• 200 g suiker
• 6 dl water

Hoe maak ik het klaar:

Pluk de salieblaadjes, verwijder de dikke, verhoute stengels. Was de blaadjes en doe ze in een pan. Breng water aan de kook en schenk het  over de salie heen. Breng het aan de kook en laat 10 minuten zachtjes doorkoken. Je kunt het evt. ook een nacht laten trekken.....

Zeef daarna de salieblaadjes eruit.

Ik doe dat voor de zorgvuldigheid door een neteldoek (of stukje kaasdoek).

Voeg daarna de suiker toe en laat het geheel, zonder deksel, 20 tot 25 minuten zachtjes doorkoken.

De bedoeling is dat het drankje inkookt en indikt, zodat je een hoestSiroop krijgt en geen hoestDrank. Het moet een beetje stroperig worden.

Bij mij kwamen er op een gegeven moment allemaal belletjes omhoog. Ik was ondertussen iets anders aan het doen en moest nog gauw de flesjes steriliseren. Ik heb de drank, die flink indikte, zelfs iets verdund met wat water.

Houd er rekening mee dat bij het afkoelen het drankje ook nog wat dikker wordt.

En blijft het te dun?

Maakt niet uit, de krachtige eigenschappen zitten er toch wel in.

Ik goot de keelsiroop in een mooi flesje....... en toen proeven.

Wow! Wat een krachtige smaak!

Heel anders dan de verzachtende smaak van tijmsiroop.

Het proeft zoet, maar tegen het bittere aan. Het is een heilzaam drankje geworden!!

Naast de saliesiroop maakte ik ook nog een gemengde hoestsiroop met de enige takjes tijm die ik had (vanaf mijn moestuindak), wat rozemarijn en aangevuld met salieblaadjes. Ik gebruikte hier de helft van het recept voor.

Tijm is verzachtend voor je keel en hoestremmend, rozemarijn maakt slijm los en verzacht.

Wow!! Wat een combinatie!

Ik ging  op dezelfde manier te werk, als hierboven beschreven.

Het resultaat is een zeer krachtig, heilzaam hoestdrankje.

De smaak is erg kruidig, bijna tegen het bitter aan, maar door de suiker is het net te doen.

Verder zit er geen toegevoegde rommel bij. Gezond en puur!

Bewaar de hoestsiroop in de koelkast.

Neem voor volwassenen twee maal daags een eetlepel.

Gebruik voor kinderen vanaf 4 jaar twee maal daags een dessertlepel.

Indien nodig.

We kunnen hier in huis weer even vooruit.

En nu maar hopen dat we het binnenkort niet meer nodig hebben.....  ;)

 

Zandtoetje met verse appelcompote

Dit is het eerste en voorlopig enige recept van een toetje hier op mijn blog. Ik eet ze zelf namelijk niet, hoewel ik voor het zandtoetje graag een uitzondering maak.

En zeker als het wordt klaargemaakt met verse of zelfs warme appelcompote. 

Ik schreef al eerder dat ik kilo's en kilo's appels verwerk tot appelcompote (= appelmoes met wat grovere stukjes erin), maar denk alsjeblieft niet dat wij kip-patat-en-appelmoes op ons menu hebben staan. Of dat dit een soort bijgroente of verhullende moes voor de kinderen, bij de warme maaltijd is.  Kom op zeg! 

Maar wat doe ik dan met al die appelmoes of appelcompote? 

Nou: appelcrumbletaart bakken, heel veel appelcrumbletaart bakken en af en toe dus een zandtoetje serveren!

Als nagerecht is een zandtoetje best machtig, dus het moet even 'ingepland' worden.

Ik beschrijf het recept voor twee personen, zo kun je het zelf makkelijk

aanpassen aan het aantal personen die dit willen eten. 

Vooruit, hier komt het recept:

Zandtoetje

Ingrediënten:

• 2 volkoren (bio) beschuiten
• 2 tl rietsuiker 
• 1 tl kaneel
• 5-6 el appelcompote
• 5-6 el geklopte soja/slagroom

Hoe maak ik het klaar:

Bouw het zandtoetje stapje voor stapje op in een glazen schaaltje. Ik heb niet zulke mooie schaaltjes en mijn foto's zijn niet geweldig, maar het gaat om het idee.

Neem de volkoren beschuit en verkruimel hem fijn, één voor elk schaaltje.

Roer 1 tl rietsuiker per schaaltje en een halve theelepel kaneel door de beschuitkruimels heen. Strijk de laag glad.

Verdeel de appelcompote over het 'zand' (beschuitkruim) en maak  het glad.

Als je warme appelmoes kunt gebruiken, is dat echt het einde!

Heb je geen zelfgemaakte pan appelcompote klaarstaan, dan kun je een potje ook even in een pannetje opwarmen. Niet aan de kook laten komen!

Mjumm....

Klop de sojaroom (soya cuisine) stijf en voeg er evt. een theelepel poedersuiker aan toe.

Verdeel daarna de stijfgeklopte room over de appelcompote en strijk ook deze laag glad.

Natuurlijk kun je voor het gemak slagroom uit een spuitbus gebruiken, maar dan is het recept niet meer lactosevrij.

Overgebleven, geklopte room, kun je in een afgesloten schaaltje twee dagen in de koelkast bewaren.

Voor een volgend gebruik, klop je het weer even op.

Je kunt de laagjes op de foto helaas niet heel duidelijk zien, maar ze zitten er wel.

En natuurlijk proef je ze. Zorg dat je vanaf de bodem lepelt en elk laagje in één hap proeft.

Niet te vaak eten, maar af en toe zondigen mag best.  Mjummm!

Appelazijn zelf maken

Opeens staan er weer een paar vreemde potten op mijn aanrecht.... Nou ja, niets gebeurd 'opeens',  er is noeste huisvlijt aan vooraf gegaan.

Want ik heb kilo's en kilo's appels geschild:  alle appeltjes die ik heb geplukt, geraapt of gekregen.

Van al die mooi geschilde appeltjes maak ik appelcompote, bak ik appeltaarten, apfelstrudel, appelflappen en nog veel meer.....

En nu kom ik to the point: van het 'afval' maak ik ook nog iets: appelazijn!

Ik wist niet dat het zó simpel en makkelijk zou zijn!

Ik heb altijd een fles biologische appelazijn in huis, waar ik 3 euro per liter voor betaal.

En wat blijkt? Ik kan het van appelschillen zelf maken!!  De schillen die ik normaalgesproken weggooi!!

Hoe leuk is dat?!


Hoe ga ik te werk:

Neem onbespoten appels (waarom zou je iets gaan maken waar gif aan toegevoegd is......zonde!),  je kunt ervoor kiezen om alleen de appelschillen en klokhuizen te gebruiken, maar je kunt ook de hele appel, in blokjes gesneden, gebruiken. Was de appels goed schoon. Zet een brandschone, glazen pot van 1 liter klaar. Vul deze tot iets onder de rand met appelstukjes, schillen en klokhuizen. Schenk er water bij, tot alles onder staat.
Je zult merken dat de appelschillen de neiging hebben om te gaan drijven. Leg er eventueel een schoteltje op, zodat de appelschillen niet bruin worden, maar onder water blijven.
Dek de pot af met een neteldoek of stuk kaasdoek, vastgezet met een elastiek.
Zo kan er wel zuurstof in de fles komen, maar geen fruitvliegjes of stof erin.

Zet het nu op een lekker warm plekje, maar niet in de zon. Sommigen adviseren om het in het donker te zetten, maar dat hoeft niet speciaal.  Binnen een dag zul je zien dat het gaat gisten.

Kleine belletjes stijgen omhoog, een fascinerend gezicht. Op deze foto zie je de belletjes bovenaan. De suiker uit de appels wordt nu omgezet in alcohol en koolzuurgas, en doordat er zuurstof bij kan komen wordt de alcohol weer omgezet in zuur. Je hebt nu dus eigenlijk zure wijn ;).
Ik las dat je korreltjes bakkersgist kunt toevoegen, zodat het proces sneller en beter gaat verlopen. Dit heb ik natuurlijk uitgeprobeerd, maar ik vind het echt niet nodig en niet helpen. Sterker nog: het eindproduct blijft erg naar gist ruiken. Ik raad het dus niet aan. En zonder gist is het nog gemakkelijker en goedkoper, toch?!

Het geheel heeft nu ongeveer één tot twee weken de tijd nodig om uit te gisten.  Houd er rekening mee dat er fruitvliegjes op de geur kunnen afkomen. Na 2 weken zul je waarschijnlijk een laagje moer op het vocht zien drijven.

Moer is een ander woord voor droesem, het bezinksel na fermentatie bij wijn. Bij de azijn gaat het juist bovendrijven.
Schep de moer eraf.
De appelazijn is nu klaar en kan worden overgegoten in mooie flessen. Klaar voor gebruik en om te bewaren.

 

Maar waar gebruik je appelazijn nu voor?

Ik gebruik appelazijn, die iets zachter van smaak is dan 'gewone' azijn, in dressings en alle andere keukentoepassingen.

En ik gebruik het in het water van huisdieren (knaagdieren) voor een goede darmflora (wat omschrijf ik dat netjes, zèg!;))

Daarnaast worden aan appelazijn allerlei goede eigenschappen toegeschreven, die

positief bijdragen aan je gezondheid.

Het werkt tegen veel lichamelijke klachten, zowel inwendig als uitwendig.
Het reinigt het lichaam en werkt neutraliserend op de huid, zodat een hoop kwaaltjes op een natuurlijke en voordelige manier worden tegengegaan.

Appelazijn kan onder andere een positieve bijdrage leveren aan de gezondheid:

– Bij overgewicht; het kan helpen bij het afvallen.
– Bij ontstekingen; het helpt pijn te verlichten en het helpt ontstekingen te remmen.
– Bij een geïrriteerde huid; het helpt om de huid te kalmeren.
– Met appelazijn kun je je lichaam ontgiften.
– Appelazijn kalmeert bij insectenbeten en gaat huidirritatie tegen. De geur van de appelazijn zal wanneer het opdroogt vanzelf verdwijnen.
– Appelazijn kan helpen tegen wratten.
– Appelazijn heeft een antibacteriële werking en kan je daardoor van kalknagels (oftewel schimmelnagels) afhelpen. In mijn eerdere blog beschreef ik een speciaal kuurtje hiervoor. Kijk gerust hier

Het lijkt mij genoeg redenen om eens appelazijn te gebruiken,

en, zó gemakkelijk: om het zelf te maken!

Dit wonderlijk natuurlijke middeltje voor je gezondheid!

Mijn moestuin (41)

Deze week vond er (weer) een rigoreuze verandering plaats op de tuin. De buurman van het naaste perceel, wilde graag een nieuwe schutting rond zijn tuin. Dus moest de gele, betonnen schutting eruit. Ik vind hem ook niet mooi, maar tegelijk heb ik er niks over te zeggen. Ik ben niet de eigenaar van het pand en de tuin, ik ben alleen maar de groene buurvrouw....... En aangezien de buurman alles betaald, is het geregeld!

Alleen jammer dat de 'werkmannen', èchte hoveniers, nogal breed over mijn tuin liepen en niet over die van de buurman.

Met als gevolg: afgebroken bessentakken, vertrapte courgettes en aardeperen, al vrijwel gesnoeide frambozen.....

Ach, elk nadeel heb z'n voordeel......

Ik kan nu weer prima achterlangs de tuin lopen, de brandnetels zijn ook vertrapt en ik ga nu echt beginnen met de fruitstruikensnoei!

En zeg nu zelf, de tuin staat er toch best mooi bij?

Ik vond het deze week, met die gure wind, wel 'ns tijd worden om boerenkool te eten.

Maar......boerenkool wordt lekkerder als 'de vorst erover is gegaan', zoals dat heet. En dat klopt: boerenkool wordt zoeter van smaak. Net als alle planten, zetten ze zetmeel om in suikers, glucose om precies te zijn, zodat ze genoeg energie hebben om goed te groeien. Maar zodra het koud wordt, doen ze er nog een tandje bovenop en maken ze steeds sneller glucose aan. Heel slim, want glucose verlaagt het vriespunt van water waardoor ze minder last van de vorst hebben. En jawel, als prettig bijeffect gaan ze inderdaad wat zoeter smaken. Het is geen wereld van verschil, maar toch… Andere planten hebben tegen die tijd allang het loodje gelegd en smaken dus gewoon nergens meer naar.

Dus ik oogstte wat boerenkool: van alle planten een paar onderste bladeren. Waste de bladeren goed, haalde de grootste nerven eruit en ......

vroor de boerenkool in.

Zo had ik op woensdag een gemakkelijke dag...... lekker snel boerenkool uit de vriezer. De blaadjes kunnen  kapot vriezen, zodat je ook niet meer hoeft te snijden.

Heerlijk met couscous, mijn favoriete recept (klik hier). Niet onbelangrijk detail: het ligt binnen 20 minuten op mijn bordje.

Wat te denken trouwens van het decoratieve gehalte van deze plant?

Ik vind 'm prachtig: dat mooie, gekrulde blad! Van onderen donkergroen tot steeds lichter in de top.

Je zou het toch voor de sier in je border zetten? (Nou ja, sier...... en dan af en toe stiekem een paar bladeren oogsten ;) )

Over vorst gesproken, als tuinder moet ik dat heel goed in de gaten houden.
Sommige groentes kunnen absoluut niet tegen nachtvorst en moet ik voor die tijd geoogst hebben.

Zoals uit mijn tuin: wortels, mais, bleekselderij en knolselderij.

Gelukkig kun je wortels en knollen lang bewaren, door ze in een bak met zand te zetten, op een vorstvrije plek.

 

Kijk eens hoe mooi groot mijn knolserderijen worden?

Volgende week maar eens lekker van gaan eten, deze heerlijk aromatische knol.

En zo schuif ik 'vervelende' tuinklussen nog even voor me uit.

De komkommerplanten zijn nu echt dood, dus moet ik de kas eigenlijk leegruimen. 

En het schoonmaken, oftewel zemen van al die ramen.

Brrrrr....... als iemand niks te doen heeft?!

Maar kijk hier nou eens naar?

Van pure armoede heb ik halverwege de zomer er al een aubergineplant uitgetrokken, maar deze plant, in mijn andere kas, gaat nu opeens vruchten ontwikkelen.

Wel heb ik ooit!!

Heel klein weliswaar, maar weet je.......

ik laat de plant staan en ik zie wel hoe groot deze vruchtjes worden.

Beetje warmte, beetje zonlicht, beetje water, beetje rust......

Ik ga ook rusten......