Mijn moestuin (34)

Deze week was het vooral genieten! Genieten van het heerlijke weer, genieten van een rijke oogst, genieten van heerlijk fruit vol zoete geur en smaak!!

En ja..... het was te warm om in de tuin te werken, het was te warm om binnen achter het fornuis te gaan staan, te warm om schoon te maken, te warm zelfs om te bloggen...... Dus wat heb ik gedaan?

Onder de vijgenboom gezeten, lekker geluierd en me aangepast aan het weer!

Waarom moeilijk doen, als het maar even duurt.......

Ik heb genoten, hoor! En waande me op vakantie, met een 'zomaar' leesboek! :)

Valt er dan niks over de tuin te zeggen?

Tuurlijk wel!

Maar ik laat vooral veel fotootjes zien. Ook voor jullie lezers een keer lekker makkelijk!

En ik begin met het zoete.....

Mijn Cantaloupe meloen was rijp!!

Toen ik de kas binnenliep, kon ik het al ruiken. Wat jammer dat er nog geen geur meegestuurd kan worden met m'n blog. Dan kon je meegenieten. Zóo zoet.........

En dan natuurlijk de smaak: ik koop af en toe een meloen in de winkel..... het lijkt in niets op deze zoete, heerlijke smaak van mijn eigen, rustig en goed afgerijpte meloen!

Helaas was hij niet zo groot en zó op!

Gelukkig, tussen de wirwar van takken, hangt er nog eentje.

Veel planten met vruchten houden van warmte en rijpen nu extra snel.

Wie daar ook van houdt?

De paprika!!


Opeens was 't ie rood!
Eigenlijk erg uit verhouding, want het plantje is maar klein en boog helemaal door onder het gewicht van die ene paprika.

Hij mocht heerlijk door de pastasalade......

En opeens was er bijna een kilo tomaten gerijpt. Ze doen gelukkig niet mee aan een schoonheidswedstrijd, maar ze smaken geweldig! Rustig gegroeid en zongerijpt!
Wat zal ik daar eens mee gaan doen??

Ik kwam er achter dat courgettes ook veel van warmte houden. Want zó was er niks.......

Ik had iets meer dan een weeklang geen courgette van al mijn zeven planten, maar nu opeens waren ze allemaal tegelijk gerijpt en gróót!
Ik maak er een aantal in zoetzuur in. Daarover volgt deze week nog een blog, ze zijn erg lekker op die manier en lang houdbaar.

Mijn broccoli planten groeien hard, maar ik zag tussen de bladeren nog steeds geen broccoli komen.  

 

  Tot nú! Het begin is er.

Weet je trouwens dat je bij allerlei verschillende planten ook allerlei verschillende plantdelen eet?

Zo is het bij wortels zonneklaar: je eet de wortel, maar wist je dat je soms ook de steel eet?

Dat is bij rabarber en prei het geval, bij andere groentes eet je de bloem: bij artisjok bijvoorbeeld. Bij courgettes, pompoenen en maïs, eet je datgene wat de vrucht is.

En bij een broccoli eet je de bloemknoppen! Als 't ie nog groen is, oogst je de broccoli. Laat je hem echter doorgroeien, dan komt uit elk groen mini-bolletje een geel bloempje.

Maar dat eten we liever niet........

Hier komen de snijbonen om de hoek kijken.

Beetje suf van me: ze staan naast stokken, zodat ze lekker kunnen klimmen.

Maar het zijn helemaal geen stoksnijbonen, het zijn stamsnijbonen, zoals dat heet.

Ze blijven dus laag en hebben niet de neiging om te gaan klimmen.

Maar groeineiging hebben ze gelukkig nu wel!

Nu even eerst wat triestig nieuws tussendoor.

Sla gerust over als je blij en vrolijk wilt blijven.

 

Het lijkt al herfst in mijn kleine tuinkas.  De komkommerplant ziet er hier zó uit!

Bladeren die verdroogd en bruin zijn. Stengels die afgestorven zijn en toch nog overal zich omheen geslingerd hebben......

Dit plaatje hoort eigenlijk twee maanden later.

Maar hoe komt dit nu?

Komkommer moet altijd een keer bijgemest worden, omdat ze zo bovenmatig groeit en dat heb ik ook gedaan. Maar deze komkommer heeft luis. En niet zo'n klein beetje ook.

Ik denk dat dit in de vakantie is begonnen en ik heb het te laat doorgehad.

Alles zit onder die plakkerige, vieze luis.

Mijn brandnetelgier, die ik had gemaakt en die in een emmer stond te wachten tot gebruik, is op onverklaarbare wijze verdwenen. Het lijkt wel verdampt......

Dus met brandnetelgier spuiten lukt niet. En voor lieveheersbeestjes en met name de larven van het lieveheersbeestje is het nu te laat.

Dit zijn wel de goede, natuurlijke vijanden en ideaal om een luizenplaag te bestrijden. Ik zou er een doosje van moeten kunnen opentrekken op het gewenste moment en bij de gewenste plant (.......)

En dít is ook een gevolg van de luis. Ze tasten niet alleen de bladeren aan, maar verzieken de plant, zodat die niet meer kan groeien. Dit komkommertje rot aan het uiteinde gewoon weg.

Ik oogst de eerste en laatste goede, grote komkommer en dan

trek ik die hele komkommerplant eruit!!

Het is nog nooit zo leeg in mijn kas geweest, in augustus (snik).

Luizen houden niet zo van tomaat, dus die groeit gewoon lekker door. Hoewel ik de top eruit heb gehaald, is 't ie zo groot, dat ik hem gedeeltelijk uit het dakraampje laat groeien.

Stoere plant!!

Voor sommige groenteplanten is het echt geen goed jaar. Zoals voor de augurken en pompoenen. Ze zijn nu allemaal dood gegaan. Ik snap er niks van en ik vind het doodzonde.

Kijk! Dit is nog best een aardig plaatje, deze drie pompoenen.........

Maar niet als dit    de    enige    pompoenen    zijn    van    mijn    hele    oogst!!    Van    zés (!) pompoenplanten!!

En ik ben zó dol op pompoen! Als iemand nog een biologische pompoen over heeft dit jaar, dan zèg je het maar......... Ruilen kan........

Even  kijken hoe snel het zaad nu groeit, wat ik vorige week gezaaid had.

De foto's staan gespiegeld, maar dat maakt niet uit.

Na drie dagen zie je het groen al uit de grond kruipen op de foto links.

Na een week zie je een duidelijke rij rucola (foto rechts) en daarnaast al allemaal kleine slablaadjes komen.

Nog een weekje en dan eet ik lekker rucola!

Hier groeit de groenbemester. Het doet zijn naam eer aan, de grond ziet groen!! Ben benieuwd hoe hoog het wordt en of er bloemen uit komen.

Als laatste de maïs. 

Het is een mooi rijtje geworden.

Langs de steel, in de bladoksels, komen de kolven groeien.

De maïskolven zijn de vrouwelijke bloemen van de maïsplant.

On top zit het mannelijke deel van de plant.

Met voldoende zaad om de vrouwelijke 'bloemen' te bevruchten, zodat er maïskolven kunnen groeien. Het is een zogenaamde windbestuiver, dus de zaadjes laten los doordat de wind ertegen blaast..

Het zaad zit nu zó los, dat je met een klein tikje ertegen aan, de zaadjes ziet neerdwarrelen.

En nu maar hopen op mooie, goudgele, glanzende maïskolven.

Want ik heb het mijn kleutertje, die er dol op is, beloofd voor de lunch......

Ooit........

En nu ga ik weer genieten van het mooie weer!!

Vijgen in rode wijnsaus

Oh.... het is zó leuk om te vertellen!! Sinds deze week, nu de vijgen met bosjes tegelijk rijpen, heb ik wat bijzonders toegevoegd aan mijn lijstje van wat ik met vijgen doe.

Mijn vijgenboom geeft zo'n veertig kilo vijgen in de zomer. Vijgenbomen houden van warmte en horen eigenlijk in een Middellands zeeklimaat thuis. Mijn boom doet het hier, jaloersmakend goed. Zéker na een weekje warmte!

Normaal doe ik met mijn vijgenoogst het volgende:

• vijgen drogen
• vijgen invriezen
• ik bak taarten met verse vijgen
• vijgenjam, met of zonder noten, met of zonder suiker..... 
• desserts met vijgen
• vijgen ruilen met mijn buren (ruim begrip, overigens), want delen is het nieuwe hebben. Maar inmiddels hebben alle buren waar ik vijgen bracht en waar ik op mijn beurt weer lavendel, druiven en stoofperen van ontvang, zelf een vijgenboom in hun tuin staan. Daar kom ik dan naar kijken en geef ik tips over staanplaats, groei, oogst en snoei,  maar ja..... vijgen krijgen ze er nu zelf van.

En dit jaar doe ik dus iets nieuws: ik verkoop vijgen, ik ben een vijgenleverancier geworden!

Een kraampje aan huis met een bord erbij, levert weinig op, ben ik bang. Dat doe ik dus niet.

Nee, kom je eind augustus, begin september in de Natuurwinkel, dan heb je grote kans dat je dáár mijn vijgen ziet liggen!! Mijn vijgen zijn volledig biologisch: ik gebruik geen kunstmest en spuit niet,  maar ze missen alleen het officiële keurmerk. De eigenaar van de winkel, wil het er wel op wagen:  onbespoten vijgen uit Zoetermeer verkopen!

Hier liggen de eerste vijgen van mijn boom in de koeling. Tussen de biologische pruimen en onder de zuurkool....

Hoe gezond wil je het hebben. Mijn fruit waar geen enkele vervuilende transportkilometer voor gereden is.

Ja, ze zijn duur, maar het is dan ook een exotische vrucht......

Ik heb afgesproken dat ik de vijgen 's morgens vers uit mijn boom pluk, binnen 15 minuten breng ik ze dan, op de fiets, in de winkel. Ik lever per dag tussen de 10 en 20 vijgen aan, zo lang ze groeien en rijpen. Wat ik pluk keur ik eerst: geen beschadigde, overrijpe vijgen of vijgen waar het steeltje van afgebroken is. Ze worden in de winkel nog eens gekeurd en geteld en het geleverde aantal wordt opgeschreven.

Super toch?! Ben ik ineens van klant bij de Natuurwinkel, leverancier geworden! En al die vijgen, waarvan ik soms bijna niet weet wat ik ermee moet, komen goed terecht.

Hoe leuk is dit!!

En ook voor de inwoners van Zoetermeer, die bewust willen leven, is dit goed nieuws. Want gezondheid begint bij wat je koopt.

Niet alleen gezond en biologisch kopen, maar ook eten met de seizoenen en producten kopen met zo min mogelijk voedselkilometers. Dat is dus dubbel goed voor het milieu!!

Zaterdagochtend was het druk bij de Natuurwinkel toen ik de vijgen aanleverde. En zó leuk! Een mevrouw dacht dat ik in de rij stond voor de vijgen en wilde aansluiten. Ik vertelde dat ze net vers aangeleverd zijn, blijkbaar enthousiast genoeg, want ze vulde gelijk een zakje met mijn vijgen. :)

Met de wat minder mooie vijgen ga ik nog flink aan de slag.

Wat ik nog niet in bovenstaand lijstje heb staan, is vijgen inmaken in rode wijnsaus. En dat heb ik niet alleen vorig jaar veel gedaan, maar ook net

vorige week. Kijk maar mee!

Zó ingemaakt geven de vijgen een belofte voor een heerlijk, exotisch en luxueus dessert (of het nu ijs of een kaasplankje is) voor bij een speciale maaltijd. 

Mocht je zelf veel vijgen hebben (niet te duur kopen, hoor!) dan kun je ze op déze manier inmaken.

Vijgen in rode wijnsaus

Ingrediënten:

• 1,5 tot 2 kilo verse vijgen
• 1 liter biologische rode wijn
• 500 g biologische rietsuiker

 

Hoe pak ik het aan:

Ontzettend simpel: doe de vijgen in een grote, ruime pan (5 liter volstaat net), schenk daar de wijn bij,

voeg de suiker toe en breng aan de kook.

Laat het geheel een paar uur koken. Wil je op gas besparen, zet de pan dan op een theelichtje of in een hooimadam en reken het dubbele aantal uren......

Zorg voor goed schoongemaakte potjes, want het is leuk om deze vijgen lang te kunnen bewaren, in ieder geval tot het Kerstdiner.

Schep de vijgen in potjes, ik gebruik potjes van 340 ml en deed in elk potje zes vijgen. Vul daarna tot de rand met de warme wijnsaus en zet op de kop weg.

De deksels trekken dan vacuüm.

Het oog wil ook wat, zeker als het voor een cadeautje is.

Ik knip voor deze potjes een servet in vieren, doe ze met een elastiekje om het deksel en klaar!

 

Met een glasstift schrijf ik

"Verse vijgen in rode wijnsaus!"

Dat wordt zéker smullen!

Vlierbloesemijsjes en nog meer ijsjes

Zèg nou zelf! Wat smaakt met dit weer lekkerder dan ijs? Ik kan er maar één ding aan toevoegen: zelfgemaakte ijsjes!
En dat zijn ijsjes waarbij je geen kilo's zout en vet binnenkrijgt, die niet alleen ijskoud, maar ook nog eens zoet en gezond zijn! Zoals mijn vlierbloesemijsjes. Die mag je ongelimiteerd eten, hoor! Al begin je ermee bij het ontbijt!
Vandaag kwam na een lange vakantieperiode mijn oppaskindje weer een dag bij me en ik besloot voor hem lekker vlierbloesemijsjes te maken. Nu is mijn oppaskindje net één jaar geworden! Zijn feestje komt nog, maar ijsjestijd is vandáág!!

Zelf ijsjes maken is heel simpel: een kind kan de was doen.
Zorg voor ijsvormpjes en vlierbloesemsiroop (klik!)

Normaal verdun ik die in een verhouding  1 : 7 met water. Voor ijsjes verdubbel ik de hoeveelheid siroop. Je krijgt een überzoete limonade, maar in de vriezer komt dit goed. Natuurlijk kun je elke siroop nemen die je wilt, maar let op vreemde toevoegingen of E-nummers. Kies bewust! Je (jonge) kind gun je toch alleen het beste?!

 

Met een maatbeker vul je de ijsjesvorm, zet de stokjes erin en zet de ijsjes een paar uur in de vriezer.

Ik heb de vriezer nog een paar graden kouder gezet, hij zit nu ècht tjokvol!

Maar dit is het resultaat!

Een heerlijk vlierbloesemijsje!

Ik vond ze erg lekker en mijn lieve meid ook.

Detail: de vlierbloesemlimonade vindt ze niet lekker, maar in ijs-vorm.......... kòm maar op!

In mijn vlierbloesemsiroop zit (veel) rietsuiker, waardoor de siroop lang houdbaar is.

Hiermee kun je prima ijsjes maken.

Het voorjaar is de juiste tijd om vlierbloesemsiroop te maken, maar als je wilt kun je vlierbessensiroop of bramensiroop maken. Maak eerst sap van deze vruchten en kook dat in met een suikerstroop oplossing.

Je kunt ook suikervrije ijsjes maken. Gebruik eens (appel)diksap!

Er zijn verschillende soorten diksap, maak het zoeter dan normaal en vries het in!

Dat is helemaal babyproof!

Laat je kleintje rustig proeven en op deze manier een beetje afkoelen!

Heb je geen ijsvormpjes, dan kun je ook prima lege puddingvormpjes of bekertjes gebruiken.

Misschien heb je de danoontjes wel eens gezien met gratis ijsstokjes erbij?

De bedoeling was dat je het hele danoontje invroor voor een ijskoud toetje.

Dat kun je natuurlijk met allerlei toetjes doen.

Houten ijsstokjes kun je online bestellen en zó kun je elke ijsjesvorm krijgen die je wenst.

Ideaal voor een week zoals nu! Heerlijk, ongelimiteerd gezonde ijsjes eten!!

Mijn moestuin (33)

Jahaa. ... zelfs nu kun je nog zaaien. Wil je een moestuin 'beginnen' om te kijken of het wat voor je is, dan kun je dit jaar nog experimenteren. Koop snijsla,  radijs, winterpostelein, snijbiet en/of rucola. Of nog beter: vraag aan een moestuinder in je kennissen- of vriendenkring, of zij wat zaad over heeft, van dit jaar. De groentes die hierboven staan, kun je nu, eind augustus, nog prima zaaien! Snelgroeiend en dus na twee weken ook al te oogsten. En ze kunnen prima met wat minder zon toe. Door de minder warme dagen schieten ze in ieder geval niet meer door.

Doorschieten is een tuin- of landbouwterm en het betekent het te vroeg produceren van een ongewenste bloemstengel. De oorzaak ervan kan verschillend zijn en hangt van het gewas af. Vaak is de oorzaak een groeistagnatie door een koude- of droogteperiode, waardoor de plant niet oogstrijp wordt. Ook de daglengte kan een rol spelen.  Andijvie en sla die na de langste dag (21 juni) gezaaid worden, schieten in hetzelfde jaar niet meer door. Bij vroeger zaaien gaan de planten na een bepaald, vast aantal groeidagen doorschieten. Blaadjes of kroppen ontstaan dan niet meer. Dit jaar heb ik doorschietende planten gehad van: sla, andijvie, venkel (die is er heel gevoelig voor), en paksoi. Echt zonde, want oogsten heb ik dan niet of veel minder gedaan. Volgend jaar moet ik vroeger òf later zaaien, dan voorkom ik dit.

Maar even terug naar het zaaien, nú!

Zorg dat je een stukje grond hebt. Dat hoeft niet groot te zijn. Zomaar een randje langs je huis, een vierkante meter ergens in een hoek van je tuin of grond in een grote pot of teil is al voldoende. Bewerk de grond voor. Hiermee bedoel ik: maak de aarde fijn en haal niet alleen onkruid, maar ook de wortels van het onkruid weg. De grond die ik (her)gebruikte, bemestte ik licht met wat biologische koemestkorrels.

Ik nam twee soorten pluksla en rucola (raketsla) om te zaaien. De rucola zaaide ik in een brede geul wat ik markeerde met twee stokjes. De snijsla heb ik breedwerpig gezaaid op een zaaibed. Door de grond eerst weg te harken, krijg je een ondiepe kuil, hierin strooi je het zaad en vervolgens doe je de grond er weer overheen en maakt het wat hoger. Dit is op de foto niet te zien, maar het zaad ligt er prima.

Normaal gesproken geef je na het zaaien, altijd water met een sproeikop, zodat het water goed verdeeld wordt en licht op de aarde neerkomt. Ik zaaide op vrijdagochtend en zelfs aan de lucht zag ik al dat het zou gaan regenen. Dus ik hield het water geven lekker voor gezien. Als er 10 mm regen valt op drie vierkante meter, zou ik namelijk dertig liter water moeten geven. Maar er viel afgelopen weekend geen 10 mm, maar wel 34 mm. Dat is dus ruim 100 liter water en dat zijn ruim 10 gieters. Nee, daar ga ik niet tegenop sjouwen!

Het resultaat is er ook naar. Drie dagen later ontstaat er al een groen waas over het gedeelte waar ik de rucola gezaaid heb. Dat gaat sneller dan gedacht........

Het grote nadeel van het vochtige weer zijn:

 

Want ze presteren dit:

Dit hoort een Chinese kool te zijn.........

(Ik laat hem nog staan, want het hart is er nog niet uit.)

Terwijl het zó hoort te wezen:

Maar ook als het niet vochtig is buiten, zoeken de slakken zelf een donker, vochtig plekje op.

Onder de grote bladeren van de courgette,

(kijk nou toch: zónde!)

onder het onkruid,

onder een loopplank.

's Morgens vroeg kun je veel slakken 'vangen', maar ook door in donkere hoekjes te zoeken.

En eigenlijk moet je dat consequent doen: dagelijk, dus!

Ik heb nog net een foto van ze kunnen maken,

de huisjesslakken gooi ik over de schutting naar de buren.

Zij willen een vogelvriendelijke tuin!

Er zijn leuke vogels die slakken eten, volgens mij.

En die naaktslakken......... argh!

Niet te geloven dat mensen deze glibberige, vieze dingen ook nog op hun menu kunnen zetten.

Bij mij komen ze op het menu van de groencontainer.

En wat betreft de grote bladeren van de courgette en het onkruid:

dat ging ik manmoedig te lijf.

Even wieden en de tuin zoveel mogelijk onkruidvrij maken en houden.

Het lukt me nu prima!

Naast het onkruid vrij maken van de tuin, is schoffelen ook heel goed voor de bodem.

Door het schoffelen ligt het bovenste bodemlaagje los en dat zorgt ervoor dat er geen vocht uit de bodem naar de toplaag kan doordringen om daar te verdampen. Er blijft dus meer water beschikbaar in de bodem voor de planten. Nu ja, dat gaat op voor droge zomers! In dát rijtje hoort deze zomer in elk geval niet thuis.

Volgend jaar misschien?!

Het is dit jaar en bij mij in de tuin in ieder geval een slecht bonenjaar.

Maar gelukkig ben ik niet van één gewas afhankelijk.

En kijk eens, die bonen...... ze beginnen wel te komen, hoor!

Ik heb er alleen geen maaltijd van.

Ach, dan maar creatief koken.

Pas aten we 7 (!) sperziebonen, voor ieder één, daarnaast had ik courgette en  komkommer in overvloed. Dat smaakte toch nog lekker als gado gado!

De pruimenoogst van de oude pruimenboom is al lang geweest. Maar wat vreemd......

Het boompje wat ik drie jaar geleden bij een tuinder kocht als een Elstar appelboompje,

geeft déze vruchten.

Het lijkt toch verdacht veel op......... ja, op pruimen!

Ik vind het niet erg, want ik ben dol op pruimen.

En als er twee verschillende bomen zijn, heb ik een vroege en een late oogst. :)

Ik kijk even verder naar de oogst:

Prachtige en lekkere koolrabi!

Jammer, na één maaltijd (koolrabirisotto)  was het al op. Ik had maar twee koolrabi's in de tuin staan.

Volgend jaar méér zaaien!

Wortels, ja dit vind ik wow!

Want ze zijn goed gegroeid, zonder dat ik het zag.

En zó mooi recht!

Ik heb ze ook wel eens vol bochten en kronkels en met meerdere uitsteeksels geoogst.

Oh ja, dat was op de oude volkstuin van me: zware, onbewerkte kleigrond.

Ik heb nú voor het zaaien ruim 20 kg zand door de grond gemengd. Zandgrond is luchtiger en laat wortel- en knolgewassen beter groeien. Een mengsel dus ook!

Hier kan ik nog lekker lang en lekker veel van eten!

En ik oogstte kousenband. Wat een

lekkere, lange slungelbonen zijn dat.

Ik at ze vanavond héél, want dan merk je tenminste dat ze zo speciaal zijn.

Maar in de roti die we afgelopen week aten, had ik ze toch maar in hapklare stukjes gesneden.

Het was weer een lekker oogstweekje!

Wat een variatie en wat heb ik lekker gegeten!

Ik verheug me voor komende week alweer op lekkere wortelen, één grote Chinese kool, courgettes en......

nog veel meer, maar dat lees je de volgende keer!

Koolrabirisotto

Ik kijk even terug in mijn zaaiboekje....... ja! Daar staat het echt: ik heb op 30 april koolrabi gezaaid. Ik weet niet meer hoeveel, vergeten te vermelden, maar ik weet wel wat ik deze week oogstte. Twee mooie koolrabi's! De enige twee! Prachtig paars, goed in het blad en rijp om te oogsten. En dat deed ik. Ze waren klaar voor mijn risotto! Vroeger was koolrabi (en koolraap) één van mijn minst favoriete groentes èn dan druk ik me nog voorzichtig uit.  Dat kwam niet alleen omdat de geur best uitgesproken is, maar vooral door hoe mijn moeder het klaarmaakte. Uiteraard op z'n Hollands, met gekookte aardappels en een gehaktbal ofzoiets....  Maar ze schilde de koolrabi te zuinig. De harde randen van de schil kwamen mee, en dat voelde scherp aan in mijn mond. Ik vond alles best, maar geen scherpe dingen in mijn keel....... oei, om te kokhalzen! Maar dat ligt dus niet aan de groente zelf, de koolrabi is zacht, bijna zalvig van smaak. Als je hem maar goed schilt, dan is 't ie heerlijk!  Zeker in een hemelse risotto. Ik kan het niet helpen, maar een goede risotto is echt een feestgerecht voor me. En dit is er weer zo één!  Het recept vergeet ik vast, als ik het hier niet opschrijf! Dus........                                                                                  komt 'ie:

Koolrabirisotto

Ingrediënten:

• 1 ui
• 2 el olijfolie
• 350 g risottorijst
• 2 el verse basilicum, oregano en tijm
• 2 koolrabi's
• 1 l groentebouillon
• 50 g pijnboompitten
• 150 g kaas
• 400 g kastanjechampignons
• versgemalen zeezout
• versgemalen peper
• 1 komkommer
• 2 el bieslook

Hoe maak ik het klaar:

Veeg de champignons schoon en snijd ze in plakjes. Neem een kleine pan, een klontje boter en wat olie en roerbak de champignons hierin. Zijn ze bijna knapperig bruin, zet het vuur dan uit en laat staan. Maak de koolrabi schoon. Verwijder de bladeren, schil vrij dik tot je alleen het zachte vruchtvlees (!) over hebt. Snijd de koolrabi in blokjes. Pel de ui en snipper hem. Verhit de olie in een ruime pan (of wok) en fruit de ui tot hij glazig ziet. Voeg dan de risottorijst toe en roer door tot de korrels rondom glanzen, ongeveer 1 minuut. Voeg de koolrabiblokjes toe aan de rijst.

De paarsrode kleur is aan de binnenkant van de koolrabi niet meer te zien. Alleen wit tot lichtgroene blokjes blijven over.

Voeg een scheut groentebouillon toe en onder af en toe roeren, voeg je elke keer opnieuw een scheut bouillon toe, tot het door de rijst is opgenomen. Dit duurt in totaal 20 - 25 minuten. Was de verse kruiden en hak ze fijn. Voeg na 15 minuten de helft van de gebakken champignons en de verse, fijngehakte kruiden toe.

Rooster in een droge koekenpan de pijnboompitten lichtbruin en knapperig. Rasp de kaas, neem 75 gram en roer dit samen met de helft van de pijnboompitjes door de risotto. Heb je paddenstoelenolie, voeg dan een eetlepel toe. Breng de risotto op smaak met zeezout en peper.

Snijd de komkommer in dunne plakjes en verdeel dit over de borden.

Verdeel hier de andere helft van de gebakken champignons overheen.

Schep daarop de koolrabirisotto. Knip de verse bieslook fijn, roer dit door de overgebleven geraspte kaas en de geroosterde pijnboompitjes. Strooi dit over het gerecht.

Wat moet ik er nog aan toevoegen?!

Ja, alleen dit: dat ik volgend jaar echt meer koolrabi's ga zaaien!

Mmmmmmmm,

Eet smakelijk!

Andijviestimpstamp à la pizza

Dit gerecht, 'stimpstamp à la pizza, was eens het winnende recept bij een receptenwedstrijd van Nederlandse diëtisten.

Het is een heerlijk, gezond recept, boordevol groentes!  Kinderen vinden het ook reuze lekker ;), it's in the name, zeg maar. Ik won er een publicatie in hun blad mee en een mand boordevol levensmiddelen (vervroegd kerstpakket, zeg maar).  Hoewel we pizza lekker vinden, maak ik het, gek genoeg, niet vaak klaar.  Maar dit recept kwam vandaag weer op tafel. Lekker met het allerlaatste kropje andijvie  uit mijn tuin! En ook de rode vleestomaten kwamen uit de tuin!

Als pizza'bodem' neem je de andijviestimpstamp. Gebruik een grote, lage ovenschaal (ik gebruik een schaal van 35 bij 25 cm) , zodat je 'de pizza'  zo goed mogelijk kunt opmaken.

Andijviestimstamp à la pizza

  voor 6 personen

Ingrediënten:

• 1200 g aardappelen
• halve krop andijvie
• klontje boter
• 2 el ongezoete sojamelk
• mespunt nootmuskaat
• versgemalen zeezout
• 250 g kastanjechampignons
• 150 g geitenkaas
• 2 vleestomaten
• 25 zwarte olijven
• versgemalen peper

Hoe maak ik het klaar:

Schil de aardappelen en kook ze in een bodempje water gaar. Verwarm de oven voor op 220 graden. Snijd de schoongemaakte kastanjechampignons in kwarten en bak ze in een klontje boter op hoog vuur even aan. Giet ondertussen de aardappelen af en stamp ze fijn. Voeg het klontje boter, de melk, zeezout en nootmuskaat toe en roer het dooreen tot een smeuïge puree. Was de andijvie goed, snijd ze fijn en roer ze rauw door de aardappelpuree. 

Vul de grote ovenschaal met andijviestimpstamp en strijk hem glad.

Snijd de kaas in blokjes en verdeel dit over de bodem.

Doe de warm gebakken champignons hier overheen. Eventueel bak je een gesnipperde sjalot mee...

Snijd de vleestomaten in blokjes en verdeel ze over de 'pizza'.

Halveer de olijven en leg ze ertussen.

Maal er wat vierseizoenen peper boven.

Bak de stimpstamppizza 15 minuten in een hete oven, zodat de kaas smelt.

 

Het leuke aan dit recept is dat je er volop mee kan variëren.

De 'bodem' kun je ook maken van boerenkool-, sla- of spinaziestamppot.

Met de kaas kun je variëren, denk aan mozarella, pittige Parmezaan, etc.

Natuurlijk geef ik geen tips die niet vegetarisch zijn....... ;)  die verzin je zelf maar.

In plaats van vleestomaten (die ik toevallig uit mijn tuin oogstte) kun je een bakje cherrytomaatjes nemen en ook met de paddenstoelen kun je variëren.

Laat je de boter en de kaas weg, dan heb je een vegan recept.

Je ziet het: je kunt er alle kanten mee op!

Gebruik wat je zelf lekker vindt en laat weg wat je niet zint.

Eet gezond en eet smakelijk!!