Roze soep

Nee, geen oranje-rode tomatensoep, geen donkerrode bietjessoep, maar ècht róze soep aten we.

Het smaakte niet zoet(sappig), maar lekker hartig, zoals een soepje hoort te zijn.

Maar voor mijn kleutertje was het prinsessensoep. 

En alle prinsessen zijn mooi en houden van roze. Daarom at ze deze gezonde soep ook helemaal op.

Terwijl ze niet van, jawel....... van radijs houdt.
Want dit was dus 'radijsjessoep'. En alleen met radijs krijg je een natuurlijk gekleurde roze soep!

Hier het recept als je ook iemand in huis hebt, wiens lievelingskleur roze is......

Radijssoep

Ingrediënten:

• 3 tot 4 bosjes radijs, oftewel 600 - 700 gram radijs
• 1 sjalot (of halve ui)
• 1,5 l kruidenbouillon
• scheut olijfolie
• 1 dl sojaroom

Hoe maak ik het klaar:

Eerst maak je de radijsjes schoon. Je verwijdert de blaadjes en houdt die apart. Het worteltje en tussensteeltje verwijder je ook.

Ik kreeg drie hoopjes op mijn aanrecht. Een paar blaadjes zijn voor de garnering, de rest kun je als groente eten in een ander gerecht. De radijsjes zijn voor de soep en het afval is voor de cavia's.

Best even een werkje.

Snijd daarna de radijsjes in plakjes.

Snipper het sjalotje en verwarm een scheutje olijfolie in een grote pan.

Fruit het fijngehakte sjalotje en de radijsplakjes vijf minuten.

Bereid de bouillon van tablet of poeder en voeg deze toe.

Breng aan de kook en laat vijftien minuten op laag vuur trekken.

Pureer hierna de soep met een staafmixer en voeg de sojaroom toe, voor een lichtroze resultaat.

Schep de soep op borden en garneer met in het midden wat plakjes radijs en een blaadje groen.

Deze soep is een heerlijk, licht voorgerecht en is dan genoeg voor ongeveer acht personen.

Wil je er een maaltijdsoep van maken, dan is het genoeg voor 3-4 personen.

Serveer er dan lekker stokbrood met kruidenboter bij.

De radijsjes die soms best pittig kunnen smaken, worden mild en zacht van smaak als je ze kookt.

En dan is het ècht een soepje voor een prinses!

Hoewel........ iedereen hier in huis vond hem lekker.

Geniet ervan!

Mijn moestuin (21)

Zó loop ik altijd naar mijn moestuin:

Langs prachtig kleurige bloemen, heerlijk geurende seringen en onder bladerrijke bomen.
Een halve straat uit en ik ben er!

Bepaald geen straf!

                           Zelfs het slakje vind ik hier mooi en op z'n plaats! Met de nadruk op híer!

En zó ga ik naar mijn wijktuin:

 

  Een stukje verder van huis, gemakkelijk te komen met de bakfiets!

Ik heb deze week echt hard gewerkt! Heel hard!

Een collega-tuinder die een kijkje kwam nemen in de tuin, zei wijs: "Een tuin houdt je niet bij als je tijd hebt, je maakt tijd voor je tuin!"

Ja, daar stond ik dan met mijn excuus van een druk gezin etc. etc.

Ik heb het maar ter harte genomen.

Maar kom nu niet onverwacht langs, want in m'n huis lijkt wel een flinke zomerstorm te hebben rondgewaard.

En mijn heerlijke zwemochtend heb ik deze week ook in de tuin besteed.

Maar het geeft niet! Het resultaat komt eraan en is alle moeite waard!

Zaaien:

Het is alweer de laatste week van mei, dus het meeste moet nu wel zo'n beetje gezaaid zijn, anders is het te laat. Ik zaaide dit weekend twee lange rijen worteltjes in mijn moestuin. Eigenlijk kun je wortels al vroeg zaaien, vanaf eind maart, maar vooruit. Ik deed het deze week. Eerst gooide ik twee zakken zand door de grond en harkte het goed diep door. Alle wortelen hebben een losse structuur nodig; en daar schort het hier op de vette klei nogal aan Het liefst groeien wortelen op zand- of leemgrond, kleigrond is eigenlijk te zwaar, te vet en te nat voor zomerworteltjes. Bij wortels moet de grond goed luchtig zijn en zand zorgt voor luchtigheid.

Bij wortels heb je altijd kans op aantasting door de wortelvlieg: de wortelvlieg legt eitjes in de wortel en de vretende larven zorgen voor donkere gangen/plekken in de wortel die eromheen snotterig zijn. Je kunt dat deel van de wortel wegsnijden en de rest nog opeten, maar het is zonde en ziet er niet fijn uit. 

Sommige planten stoten door middel van geur insecten af voor hun buren of geven verkeerde stoffen door via de wortels. Door de geur die de planten afgeven kunnen ze elkaar versterken of juist verzwakken. Denk maar aan de afrikaantjes  die wortelaaltjes voor hun buren afstoten. Dit wordt combinatieteelt genoemd en daar probeer ik ook heel bewust gebruik van te maken in de moestuin.

De wortels zet ik naast  de uien, want de uiengeur verjaagt de wortelvlieg. Anders gezegd zorgt de uiengeur voor verdoezeling van de wortelgeur, waardoor de wortelvlieg de wortels niet opmerkt.

Naast de wortels zaaide ik een rij met schorseneren. Ook zij hebben diepbewerkte en niet vers-bemeste grond nodig. Ik denk dat de paardenmest van vorig jaar wel verdwenen is.....

Schorseneren worden ook wel  'armeluisasperges' genoemd. Het lijkt wel wat op asperges, qua vorm en smaak. Ik heb het nog nooit gegeten, maar wil het graag gaan proberen.

Het zaad vind ik er al heel bijzonder uitzien:

Oh ja, op mijn wijktuin zaaide ik een klein rijtje rucola.

Planten:

Maandag regende het en ik dacht: laat ik slim wezen. Ik plant nu alvast wat in de tuin, dan hoef ik geen water te geven.

Ik zette 10 augurkenplantjes op hun plekje, vooraan bij het pad. En ik gaf geen water......

Ik verheug me op een grote augurkenoogst, dan kan ik weer lekker veel potjes augurken inmaken. Op de verlanglijst van mijn zoons staan zelfs zilveruitjes, maar daar ben ik dit jaar echt te laat mee.....

Ook plantte ik andijvie en raddichio. Het stond al even af te harden in de kas. Tussen de peultjes, gedeeltelijk onder het net, vond ik een goed plekje voor ze. Daar komen de vogels niet zo snel bij.

Mijn beide kassen zagen er wat verwaarloosd uit. Dus tijd om daar mijn plantjes te zetten die erg veel van warmte houden. Ze waren allemaal al lang voorgekweekt en het werd tijd voor een plekje in de kas.

Bij mijn kasje aan huis zette ik eerst drie stokken neer. Daar omheen zette ik mijn kouseband plantjes. Je weet wel, die Surinaamse, lange bonen. Ze kunnen wel een meter lang worden. Er zaten al lange uitlopers aan, die graag wilden klimmen.

De bonen winden altijd linksom de stok heen, als je ze wat wil sturen in het begin moet je daar rekening mee houden. Grappig weetje, niet?!

Verder zette ik een aubergine, een peper, twee komkommers en nog twee paprika's in de kas.         In de hoek, linksachter zie je m'n tomatenplant staan, daarnaast een basilicumplantje en ernaast aan de andere kant twee grote planten koriander. Wat ruikt dat altijd lekker, je hoeft ze maar even aan te raken........ Vorig jaar, toen ik nog maar één kas had, was ik veel te hebberig. Ik wilde alle planten kwijt, met als gevolg dat de hele kas uiteindelijk volstond. Ik kon er met moeite zijdelings nog inkomen, maar de planten ontnamen elkaar al het licht. Het gevolg daar weer van, was dat ik geen paprika's, geen pepers en geen aubergines kreeg...... Beter wat minder planten en meer opbrengst, dit jaar.

In mijn andere kas zette ik hetzelfde neer. Naast de tomaat die er al stond, zette ik er zes komkommerplanten, een aubergine, een peper en een paprikaplant.

Nu heb ik nog peper- en paprikaplanten over. Volgens mij is de beste plek in de warme kas, maar ik heb er ook wat aan Raf gegeven, om in zijn eigen, kleine tuintje te zetten. En verdraaid..... het slaat nog goed aan ook!

Woensdag plantte ik in mijn wijktuin vier pompoenplantjes, een beetje trots ben ik er op, want het is van zelfgewonnen zaad. Hoor ik van enkele andere tuinders ineens dat het dan geen hybride-planten moeten zijn. Wat zijn dat eigenlijk, hybride-planten? Dat zijn al twee verschillende rassen die om hun goede eigenschappen met elkaar gekruist zijn, maar daardoor niet verder vruchtbaar zijn. Zoiets als een muilezel, die wel kan leven ook al heeft het twee verschillende ouders, maar hij kan zich niet  voortplanten. Nou, ik weet het bij mijn pompoenen eigenlijk niet. De plantjes zien er mooi uit, maar of er nu pompoenen aan komen?? Dát zou wel fijn zijn!

En vijf venkelplantjes zette ik neer. Als test: twee onder het tunnelnet, drie ernaast (toen was de ruimte op). Volgens mij houden vogels niet zo van venkel, toch?  Nu, twee dagen later zag het er nog goed uit, maar drie dagen later, zag ik alleen nog wat sprietjes en geen blad meer, bij die drie venkelplantjes naast het net. Stómme vogels!

Op zaterdag plantte ik een tomaat op een plekje langs het hek waar net geen peultjes groeien. Hoop dat daar m'n tomaat goed kan klimmen. Ik plantte nog een enkel paksoiplantje op een vrijgekomen plekje onder het net.

Bij alle plantjes die ik plant, maak ik eerst een plantgat, daar zet ik het plantje in. Vervolgens doe ik er wat korreltjes biologische mest bij. Dan giet ik het hele gat vol met water en pas daarna maak ik het plantgat dicht. Dit werkt goed, de wortels drinken gelijk en klinken zo vast in de grond.

Aardbeien:

Vorig jaar in oktober heb ik alle uitlopers van mijn oude aardbeienplanten afgehaald en overgeplant op een nieuw stukje grond. De oude planten, het waren zo'n zeven stuks, deed ik weg. Mijn opbrengst aan nieuwe planten (want dat zijn die uitlopers), was geweldig. Ik vulde moeiteloos vijf rijen van zeker tien plantjes. Reken maar uit...........

Als je het goed doet, kun je als beginnende tuinder vijf  goede aardbeienplanten kopen, daarna hoef je in geen jaren meer aardbeien te kopen. De aardbeienplanten gaan zo'n drie jaar mee, daarna worden de aardbeien kleiner en veel minder sappig. Ook de grond is dan uitgeput.  Tijd om de nieuwe uitlopers te gebruiken en een nieuw aardbeienbed aan te planten.

Ik zag ook al prachtig grote aardbeien in wording. Nog groenwit, maar voordat ze ook maar lichtroze gaan kleuren, moet er een net overheen zitten. Anders hebben de vogels ze sneller geplukt dan wij.

Eerst stelde ik mezelf tot taak om al het onkruid tussen de aardbeien weg te halen. Ik zal niet zeggen hoeveel tijd me dat gekost heeft, maar ik haalde zes van déze emmers vol onkruid er vandaan. En soms leek dat vervelende zevenblad ook op een aardbeienblad.....

Om kort te gaan: na al dat onkruid afgevoerd te hebben, op de brandnetels na, heb ik onder de aardbeien stro gelegd.

Het doel hiervan is tweeledig: de aardbeien liggen niet op de koude, natte grond. Zeker als het regent, kunnen de aardbeien hierdoor rot worden.  Ten tweede komen door het stro heen, de naaktslakken minder makkelijk bij de aardbeien. Want geloof me, slakken houden niet alleen van een sappig blaadje sla......

En dit is de 'na-foto'.  Door het stro heen, zie je niet precies hoe geweldig onkruidvrij het stuk is, maar ik wéét het! Mijn bogen zijn wat aan de korte kant, maar voorlopig ligt er alvast, zij het wat kranterig, een net over heen. Het net van de peultjes, want die groeien zó goed en zijn al zo stevig, dat ik verwacht dat de vogels daar geen interesse meer in hebben. Ik hoop dat ik deze keer gelijk heb!  Nog even achter nieuwe bogen aan, maar de aardbeien kunnen alvast rustig gaan rijpen, wat mij betreft.......

Oogsten:
Maandag oogstte ik een doorgeschoten paksoi. Waarschijnlijk heeft hij gewoon te warm gestaan, in ieder geval begon hij al door te schieten en bloemen te vormen. Je kunt bijna alle doorgeschoten groentes nog gerust eten. Je hebt wel veel minder opbrengst, maar dan oogst je bijvoorbeeld drie planten in plaats van één. Bij sla en andijvie bijvoorbeeld wordt de smaak wat bitter, doordat de plant bij het doorschieten, bitterstoffen aanmaakt. Bij paksoi heb je geen kropvorming, dus minder opbrengst, maar de losse blaadjes kun je gemakkelijk plukken en gebruiken.
Ik gebruikte deze blaadjes in een lekkere groentetosti. Ideaal om allerlei kleine hoeveelheden verse groentes in te verwerken. 

En ik oogstte wat peultjes, één voor één.

Ik oogstte een heerlijke, middelgrote krop sla.

Tussen de aardbeien kwam ik nog een paar aardappels tegen van vorig jaar. Jammer dat ik onzorgvuldig ben geweest en een paar stukjes heb laten zitten. Dit bevordert de gevaarlijke aardappelziekte. Uiteraard heb ik deze, niet geplante aardappels gauw eruit gehaald. Deze zijn niet eetbaar.

Verder oogstte ik voor meerdere maaltijden snijbiet. Dat groeit nu reuzegoed en ik heb eerlijk gezegd wel wat teveel ervan gezaaid. Nu ja, dan maar uitdelen aan degene die het wil hebben.

En radijs is goed gegroeid. Een veelzijdig klein, rood met wit knolletje. Lekker voor op brood, bij de borrel of als groente in een stamppot. Wist je dat het blad ook goed te eten is?

Morgen weer een verrassend recept hiermee.....

Voor nu is het tijd voor rust!

Snijbietomelet met feta

Mijn spinazieoogst is nu afgelopen, maar naadloos daarop aansluitend, komt daar mijn snijbietoogst aan.

Ik at deze week snijbietomelet met feta, geserveerd met brood, zwarte olijven en  houmous.
Ziet er niet verkeerd uit, toch?
Lekker makkelijk op een doordeweekse dag en héél goedkoop!

Snijbiet lijkt qua vorm, kleur en structuur veel op spinazie.
Daarom gebruik ik snijbiet en spinazie gerust in dezelfde recepten. Wil je mijn recept klaarmaken met spinazie? Dit kan prima!
Sommigen vinden dit niet kunnen, het zijn ècht twee verschillende soorten groentes,  maar ik zie geen probleem. Als het maar lekker smaakt, toch?!

Spinazie (spinacia oleracea) is zelfs geen familie van snijbiet (beta vulgaris). Snijbiet hoort bij de familie van de suikerbiet en rode biet.
Wat betreft de gezonde eigenschappen van deze groentes, ontlopen ze elkaar niet  zoveel.
Spinazie bevat negen vitamines, waaronder veel vitamine A. Snijbiet bevat vitamine A, B en C. Beiden bevatten oxaalzuur, wat je soms merkt aan je tanden. Als je het net gegeten hebt, kun je een stroef gevoel hebben, alsof er een laagje over je tanden zit......

Spinazie is in elke supermarkt of groentekraam goed verkrijgbaar. Snijbiet zie je zelden in de winkel liggen, maar elke moestuinder heeft het wel in zijn tuin staan. Soms zie je snijbiet te koop bij een biologische groentekraam of natuurwinkel. Vreemd, want snijbiet is ideaal in de moestuin.
Je kunt beginnen met oogsten vanaf mei en elke keer als je de blaadjes afsnijd of afknipt, groeien ze weer aan. Dit kan zo doorgaan tot ver in de winter. Ideaal!

Ik ga de supermarkten eens bevragen waarom ze geen snijbiet in het assortiment hebben.
Wie geen snijbiet kent en het eens wil proberen, mag gerust een maaltje komen halen.

Ik at deze week dus lekker snijbiet.

Snijbietomelet met  feta

Ingrediënten:

• 750 g snijbiet
• 8 eieren
• 2 teentjes knoflook
• 2 el olijfolie
• 2 el boter
• 200 g feta
• versgemalen zeezout en peper

Hoe maak ik het klaar:

In de wok roerbak ik de gewassen snijbiet, met het aanhangend water en een scheutje olie, even kort. Zo slinkt de groente. Laat de groente uitlekken in een vergiet en druk het vocht eruit. Snijd de snijbiet daarna grof.

Je bakt twee omeletten, dus ik verdeel de eieren over twee kommen.

Klop de eieren los en pers boven elke kom een teentje knoflook uit. Verdeel de snijbiet en roer ze door het eimengsel. Breng op smaak met peper en zeezout. Bak in twee koekenpannen de groene omeletten.

Verdeel er een deel van de feta overheen. Als het ei gestold is, is het tijd om te keren.

Draai de omelet om met behulp van een bord.

Bak de andere helft nog even kort.

Serveer met brood, olijven en houmous. Serveer ook de overige fetakaas, in blokjes gesneden erbij.

Verdeel die over de omelet.

Ik kocht biologisch haver-speltbrood. Wat rook dat heerlijk, zo'n vers brood!

Zelf bakken doe ik (nog) niet zo vaak......

De houmous, kikkererwtenpuree, maakte ik zelf. Ik had gedroogde kikkererwten eerst geweekt,   daarna gekookt, gepureerd en op smaak gebracht.

Helaas ben ik over het resultaat nog niet tevreden, dus het recept komt nu nog niet.

Het ziet er nog chique uit, zo.

En het smaakte prima!

A great salad

Ik oogstte vanavond mijn eerste krop sla van buiten en maakte hem heerlijk klaar.
Deze sla heb ik zelf gezaaid, is van klein zaadje en klein plantje groot gegroeid.

Eerst gegroeid op de vensterbank, gehard in de kas en vervolgens vier weken geleden in de tuin gezet, onder een net in verband met de  vogels. Dat heet in tuinderstermen 'van de koude grond.'
Vandaag aten we deze sla en het was een feestje!

Ik laat jullie meegenieten van de manier hoe ik mijn salade het liefst klaar maak.
En dat is niet volgens de laatste trends. Oh nee..... 'less is more'  is bij deze salade niet aan de orde.
Het is gewoon: 'more is more'. Ik stop echt alles wat ik kan vinden en wat ik lekker vind in deze reuze-salade. En......... het is altijd lékker!!

Dit idee heb ik in mijn studententijd gezien bij mijn vriendin en dat inspireert me nog steeds.

Voor de kinderen is het ècht een feestje: ze mogen twee ingrediënten weggeven, die ze het minst lekker vinden. Dat wordt altijd met gejuich begroet, want normaal gesproken moeten de kinderen, wat de pot ook schaft, altijd hun bord leeg eten.

Ik geef vandaag geen recept, (alleen voor de dressing) maar allerlei opties, zodat ook jij je eigen salade naar wens en smaak kunt vormgeven.

Een (middelgrote) krop sla is de basis.
Ik vind dat er altijd komkommer en tomaten bij horen. Anders is het geen echte salade.

Wat bij mij nooit ontbreekt zijn zelfgebakken knoflookcroutons.
Deze maak ik van brood uit de diepvries en snijd ik bevroren in mooie blokjes. Ik bak ze in een koekenpan met boter, beetje olijfolie en een teentje knoflook, in plakjes gesneden. Ik bak ze op middelhoog vuur tot ze lichtbruin krokant zijn (regelmatig keren....) De knoflooksmaak is in de broodblokjes getrokken tijdens het bakken. Mmmmm

Wat er altijd in moet, zijn: blokjes kaas (feta, geitenkaas, belegen kaas). Dit tot verdriet van de oudste kinderen die echt géén kaaskoppen zijn. Dus de 'weggeef-regeling' komt hierbij goed van pas.

Gekookte eieren doe ik erdoor: in partjes of plakjes gesneden en meestal serveer ik ze bovenop de salade.

Wat er ook altijd bovenop geserveerd wordt, zijn krokant gebakken zonnebloempitten. Zonder olie of ander vet rooster ik ze even in een hete koekenpan. Dan bestrooi ik ze met versgemalen zeezout en wat paprikapoeder. In een glazen schaaltje laat ik het afkoelen.....

Deze keer deed ik er ook de volgende ingrediënten in/bij:

• een halve rode ui in ringen
• zwarte olijven
• zoetzure courgettesblokjes, ingemaakt (van mijn overvloedige oogst van vorig jaar)
• een paar plukken alfalfa
• een handje noten (walnoten, paranoten)
• radijsjes
• verse oregano

Ik varieer hiermee naar hartelust. Soms doe ik er een half potje mais doorheen, soms wat blaadjes spinazie of snijsla, gebakken vega-spekjes, zongedroogde tomaatjes, zilveruitjes of augurkjes......

Ik doe er nooit fruit doorheen. Fruit heeft een snellere vertering dan andere voedingsmiddelen en daarom combineer ik het nooit met ander voedsel. Ik eet fruit altijd en alleen op mijn nuchtere maag. Dat is het beste!

En natuurlijk doe ik er nooit vis of vlees doorheen.

Mijn favoriete dressing maak ik als eerste klaar in de schaal waarin ik ook de sla serveer.

Meestal ziet die er als volgt uit:

Tamars favoriete dressing

Ingrediënten:

• 5 el olijfolie
• 2 el vers citroensap
• 1 tl milde mosterd
• 1 el gembersiroop
• 1/2 tl zeezout
• 1 tl versgemalen peper
• paar takjes verse kruiden (oregano) of een theelepel gedroogde
• 2 el mayonaise (zelf gemaakt)
• 1 klein teentje knoflook

Hoe maak ik het klaar:

Meng in de grote slakom olie en citroensap en pers de knoflook erboven uit. Voeg vervolgens de mosterd en alle andere ingrediënten toe. Goed en stevig roeren en klaar is je dressing.

In plaats van citroensap gebruik ik ook wel appelazijn en honing gebruik ik dan in de plaats van gembersiroop. Ik had nu ook nog een eetlepel walnotenolie toegevoegd.

Maar ik vind het reuze lekker.

Op onze grote, ronde buitentafel ligt een glasplaat, die kan draaien. Ideaal om wat door te geven.

Hier draaien de blokjes kaas en feta voorbij. Of mam er maar wat af wil pakken.

Ja, hoor! Dat wil ik wel, ik houd van kaas.

Vandaag aten we ook zelfgemaakte, krokant gebakken aardappelschijfjes erbij.

Ja, het was ècht een feestje op ons bord, een feestje aan tafel èn een feestje voor in je buik!

Hoe maken jullie je salade klaar?

Gemberbier zelfgemaakt

Ik drink nu een glas zelfgemaakt gemberbier! En wat is dát lekker!

Gemberbier is een Surinaams drankje en uiteraard zit er gember in: veel gember!

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, zit er geen alcohol in, het is limonade en wordt meestal geschonken op feestjes!

Deze week had ik gember gekregen in mijn verrassingstas met vruchtgroentes.....

Normaal gesproken koop ik altijd een klein stukje gemberwortel in de supermarkt. Ik snijd dit in gebruiksklare schijfjes, schil het en vries het in, om altijd wat bij de hand te hebben.
Nu ben ik dol op gember (in zoete variaties), maar wat een groot stuk gember is dit!

Wat kan ik daarmee?
Opeens verscheen het woord gemberbier op mijn netvlies. Já, dat ga ik uitproberen! Volgens mij is dat een heel lekker drankje!

En het blijkt heel gemakkelijk te maken!

Ik deel het recept graag hier.

Gemberbier

Ingrediënten:

• 125 g geschilde gember
• 1250 g rietsuiker
• 2 kruidnagels
• 2,25 l water
• 1 tl citroenzuur
• 0,5 tl vanille-essence

Hoe maak ik het klaar:

Doe de geschilde stukken gember in een kom. Pureer de gember met een staafmixer. Gember heeft een erg stevige structuur, dus raspen lukt mij nooit zo goed. Als het fijn gemaakt is, doe je het in een ruime pot of pan. Vul aan met de 2,25 l water. Voeg de kruidnagels, de vanille-essence en de suiker toe. Ik verhitte het drankmengsel even om de suiker beter te laten opnemen. Roer goed door en laat absoluut niet koken! Laat het een nacht staan om de smaken goed te laten intrekken. Maak ondertussen een citroenzuuroplossing. Meng het theelepeltje met een half kopje warm water. Als dit is afgekoeld, voeg je het toe aan het gemberbier.

De volgende dag zeef je het mengsel.

Daarna schenk je het in goed schoongemaakte flessen.

Volgens mij kun je met deze hoeveelheid suiker en het citroenzuur, het gemberbier wel een jaar bewaren.

Hoewel...... dat gaan we hier niet uittesten. Dan is het allang op!

Zet het voor gebruik in de koeling om ijskoud te serveren!

Iets meer over gember: gember is een gelig, subtropisch wortelgewas, wat zijn oorsprong in Zuid-oost Azië, waarschijnlijk India, heeft. Gember wordt gewonnen uit de wortelstok van de gemberplant, Zingiber officinale, uit de gemberfamilie. Het is een van de meest geconsumeerde specerijen ter wereld. De belangrijkste actieve ingrediënten in gember zijn de prikkelende verbindingen gingerol en shogaol 

In de Chinese geneeskunde staat gember al eeuwenlang bekend om de positieve werking op de maag en spijsvertering. Gember helpt goed tegen misselijkheid. Het wordt zwangere vrouwen dan ook aangeraden bij ochtendmisselijkheid. Ook bij wagenziekte is dé remedie: gember gebruiken!

Maar dat niet alleen, gember zou ook heilzaam werken bij de griep.

Gember is een goede ontstekingsremmer. Wanneer je last hebt van een pijnlijke keel, blaasontsteking of andere nare kwaaltjes kan gember veel goeds doen.
Gember stimuleert de alvleesklier voor de productie van verschillende enzymen. Hierdoor zal de spijsvertering beter gaan en dit zorgt voor een snelle opname van diverse voedingsstoffen. Gember helpt ook tegen een opgeblazen gevoel omdat je maaginhoud sneller naar je darmen gaat.
Je kunt gemakkelijk en simpel gemberthee drinken, door een paar schijfjes verse gember in een glas te doen en te overgieten met kokend water.
Maar als je mijn gemberbier hebt geproefd, wil je alléén dit drankje nog maar drinken!

Hoewel deze gember niet uit mijn tuin komt, kan een gemberplant wel in Nederland ontkiemen en groeien. Natuurlijk op een warme plaats (in een kas) en met de nodige beschermingsmaatregelen. Gember is een vaste plant en heb je hem eenmaal staan, dan kun je er meerdere keren van oogsten.

Als je hiermee wilt beginnen, moet je in februari al beginnen met planten. Dat heb ik dit jaar niet gedaan, dus  ik houd het dit jaar bij kouseband,  aubergine en pepers. Zoete aardappel lukte niet....

Maar volgend jaar ga ik zeker gember proberen te kweken! Meer daarover volgt.........

Serveer het gemberbier ijskoud, met ijsklontjes.

En vul voor de helft aan met bubbeltjeswater.

Een ijskoude, feestelijke dorstlesser!

En dat niet alleen: ook verwarmend en opwekkend!

Vanavond kreeg ik een aanval van misselijkheid. Na het drinken van dit gemberbier had ik opeens weer energie om in de tuin te gaan werken.

Heerlijk!  Wat een super drankje is dít!

Healthy, suikervrije brownies

Zó leuk! Ik kreeg deze week een fruit-groentetasje cadeau met onder andere zes avocado's erin.

Vandaag startte mijn uitdaging om ze zo gevarieerd mogelijk te gebruiken en er zoveel mogelijk plezier aan te beleven.

Ik at een heerlijke lunchwrap met avocado en verschillende soorten sla.

Ik maak een lekkere guaçemole: aangevuld met groentes en maischips is dit een perfecte, gezonde lunch.

Omdat mijn koekjesvoorraad vandaag aangevuld moest worden, besloot ik koekjes te maken met avocado. Wát koekje? Het werd een healthy brownie: suikervrij en te bereiden zonder oven.

Hóe uitdagend klinkt dat?

En, geloof me.......  het is echt super lekker!

Het oorspronkelijke recept komt uit het boekje: "Gezond bakken". Ik kreeg het van mijn oudste dochter. Nu maar hopen dat ze van dit cadeau geen spijt van krijgt.......

Healthy, suikervrije brownies

Ingrediënten:

• 150 g amandelen
• 12 dadels
• 4 el cacaopoeder
• 1 rijpe avocado
• 6 el biologische kokosolie (gesmolten)
• 1 rijpe banaan
• 1 tl vanille-essence
• mespunt gemalen zeezout
• 1 el agavesiroop

Hoe maak ik het klaar:

Gebruik een keukenmachine en maal de amandelen samen met de ontpitte dadels en één eetlepel cacaopoeder fijn. Neem een vierkant cakeblik. Vet dit in met een beetje zonnebloemolie. Bekleed dit met vetvrij bakpapier. Doe het mengsel hierin en druk het stevig aan.

Meng nu de avocado met drie eetlepels kokosolie, de banaan en de vanille-essence tot een papje.

Ik mixte het fijn met de staafmixer.

Verdeel dit mengsel over  het cacaomengsel in het bakblik. Zet dit een uur in de vriezer.

Maak nu de topping door drie eetlepels cacaopoeder met drie eetlepels gesmolten kokosolie, zeezout en agavesiroop te mengen. Giet dit over de gestolde avocadolaag.

Zet nogmaals in de vriezer. Na een kwartier is alles voldoende gestold.

Ik was een beetje twijfelachtig over het resultaat, maar oh.... wat was de smaak geweldig.

Zonder wroeging nam ik vanavond een tweede brownie bij mijn kopje verse muntthee. Want het is dus gezond, maar ook super lekker!

Mijn kids zijn uiteraard nog twijfelachtiger, want ze hadden òf stiekem het recept gelezen, òf al gezien dat er 'groen spul' in zat.

Zeker na mijn brownies met zoete aardappel, zijn ze behoorlijk argwanend.

Maar: "het is niet vies", zegt mijn kritische oudste zoon.

Nou ja, dat is het understatement van de maand!

Ik zou zeggen: probeer het zelf!

Avocado, die heerlijke romige vrucht, is ook een fijne basis voor een chocolademousse.

Simpelweg luchtig mengen met een rijpe banaan en cacaopoeder.

Morgen eens kijken voor een soepje met avocado.

Maar misschien wordt het ook wel weer wat heel anders..........

Mijn moestuin (20)

Wat een heerlijke maand is mei toch: de beloften van het voorjaar.


Je zou de bloemen hiernaast eens in het echt moeten zien!!
Krachtig in hun kleurcontrast en toch fluweelachtig zacht. Dit zijn mijn tuinbonen, die ik dit jaar voor het eerst heb geplant. Ik vind ze prachtig!

Druk, druk bezig kan ik zijn met de tuin: plantjes voorzaaien, plantjes verpotten, plantjes harden, plantjes in de kas zetten, plantjes in de volle grond zetten, zaaien in de volle grond. Bezig zijn met mijn niet bestaande tuinplan, met rechte lijnen trekken, met vijanden van mijn plantjes weren en met netten spannen. En natuurlijk, ik had het nog niet genoemd, onkruid wieden.
Heel belangrijk: genieten tussendoor en tot rust komen met mijn vingers in de aarde! Gelukkig zijn in de tuin en gelukkig
zijn in het oogsten!

Deze week is het de week na ijsheiligen.
IJsheiligen is de naam voor een aantal katholieke heiligen, van wie de naamdagen vallen in de periode van 11 tot en met 15 mei. Volgens de volksweerkunde zijn dit de laatste dagen in het (voor)jaar waarop nog nachtvorst kan optreden.
IJsheiligen is een heel bekend begrip bij (moes)tuinders en boeren. Pas na deze periode is het veilig genoeg om alle plantjes in de grond te zetten.

En je merkt het aan de temperatuur: het is blote voeten weer. Helaas heb ik mijn tijd deze week moeten verdelen tussen tuin, huishouden en vooral de kledingwissel bij de kinderen.

Maar goed.... ik doe (nog) niet aan biologisch dynamisch tuinieren, dus hoef ik niet op de tijd en de maanstanden te letten. Ik zaai en plant wanneer ik wil.
En Degene die het laat groeien, doet Zijn werk!
Dat begint overigens met het weer.
Zo héérlijk als het regent in mei.
Zo'n zachte bui, die alles opfrist; niet koud maakt, maar alleen maar nat.....

Ik moet altijd denken aan het ouderwetse liedje over de meiregen. Ik ken het maar half, maar het zingt door mijn hoofd. De regen maakt dat ik groter wordt, groter wordt, groter wordt.......  Nu ja, niet ik, maar mijn plantjes......
Ik heb zo'n hekel aan die weer app die een cijfer voor het weer geeft. Als het dan regent, krijgt de dag een onvoldoende. Vreselijk aanmatigend! Heerlijk juist, die regen. Goed voor de tuin en voor mijn plantjes en goed voor mijn watervoorraad in waterput en regenton. Wát onvoldoende? Een dikke voldoende krijgt de meiregen van mij!

Oogsten:
Ik begin met oogsten, want dat ben ik in mijn vorige blog vergeten te noemen. En dát is nog wel zo leuk!!

Ik oogstte de laatste spinazie. Wat is die goed gegroeid! Ik heb er wel acht maaltijden afgehaald. Ook plukte ik regelmatig wat blaadjes spinazie voor door een salade.

En ik oogstte mijn eerste radijsjes. Dit is voor mij een echte groente en ik verwerkte ze, samen met de blaadjes, in een stamppotje. Je kunt er zelfs soep van koken, maar dat recept volgt nog......
Ik had ze niet zo vroeg gezaaid, maar radijsjes groeien snel. Na een week of vier kun je ze al oogsten. Vorig jaar had ik trouwens wat teveel gezaaid......  Heb ik ze nog in staan maken, maar dát is niet voor herhaling vatbaar!

En de allereerste peul zag ik opeens!! Mooi!
Alleen, hoe maak je er iets mee klaar, als je maar één peultje tegelijk oogst?
Peultjes zijn makkelijk in te vriezen. Ik maak ze schoon, puntjes eraf en dan gaat het peultje in een bakje. Elke keer dat er weer een peultje gegroeid is, gaat die erbij, totdat ik voldoende heb om te verwerken in een recept. Hoewel.... ze kunnen natuurlijk altijd in een groentetosti (lees hier de 7 redenen om eens een groentetosti te eten).
Mijn slakropjes moeten nog wat groter worden, maar snijsla oogst ik regelmatig.
En..... hoe vreemd: de postelein die ik zaaide, kwam niet op, maar in mijn kasje waar ik niet had gezaaid, kwam wel postelein groeien. Natuurlijk van vorig jaar, had het zich toch al uitgezaaid.
Ik maakte er een lekkere posteleinsalade mee. Hmmm..... postelein is echt mijn lievelingsgroente.
Nog maar een keer proberen te zaaien!

Zaaien en planten:

Ik heb de laatste dingen voorgezaaid, gewoon voor de zekerheid. Wat extra prei en boerenkool, waar ik nog niet aan toegekomen was. Het krijgt nog een plekje op de vensterbank....

In mijn wijktuin ben ik veel bezig geweest. Op maandag heb ik samen met mijn zoon mijn hele voorraad bleekselderij meegenomen om te planten. Schrik niet: het zijn 40 plantjes. De jongste twee kids hebben een eigen tuintje (een hoekje van mijn tuin), daar konden zo'n tien plantjes in. Een deel heb ik op een rij gezet, een ander deel onder een tunnelnet. Want ik moet deze keer de vogels echt te slim af zijn.
Onder het net plantte ik ook twee courgettes, de laatst overgebleven paksoiplantjes, een overgebleven slaplantje en een andijvieplantje.
Kijk, dat is weer het voordeel van géén tuinplan hebben. De ruimte wordt gewoon opgevuld en de hoeveelheid plantjes is eigenlijk altijd goed. We maken het gewoon passend!
Ik vind het er mooi bij staan.

Op zaterdag heb ik mijn stamslabonen gezaaid.
Dit doe ik altijd in de volle grond en dat kan prima. Deze keer heb ik ze even voorgeweekt. Sommigen doen dit altijd, ik merk niet zoveel verschil.
Omdat het stambonen zijn, hoeven ze niet met stokken geplant te worden. Ze blijven laag bij de grond en gaan niet klimmen.
Ik heb zo'n drieënhalve rij gezaaid, toen pas was m'n zaad op. Ach, het geeft niet, want sperziebonen zijn bij ons erg geliefd. We noemen ze 'kusstokjes', en ik heb een heleboel heerlijke recepten ermee. En wat teveel is, kan gemakkelijk worden ingevroren. Volgende week ga ik blij mijn stokbonen zaaien in mijn moestuin, hoor!

Voordat ik de rijen dichtmaak, strooi ik overal een beetje biologische koemestkorreltjes bij (met het eko-keurmerk). Gewoon voor de zekerheid.
Oh ja.... ik moet nog mais zaaien. Dat moet ik niet vergeten, want maiskolven zijn zó lekker! Vooral mijn jongste dochter zou zwaar teleurgesteld zijn als er geen kolfje op haar bord verschijnt. Ja, ja, de kleuter die niet van groente eten houdt, is dol op een hele maiskolf.

Schooltuin:
Na vier weken was het dan weer zo ver: de kinderen kwamen weer op hun schooltuintje. Deze week gaf ik drie lessen, omdat juf Janny ziek was. In drievoud heb ik de kinderen verteld waar alles in hun tuintje staat en waar ze dus geen plantjes moeten weghalen. Al het andere groen is dus onkruid. Het betekent simpel gezegd dat jij het niet op die plek hebt gezaaid of geplant en daarom dát plantje er niet wil hebben. Zó kan zelfs een aardappelplant of een aardbeienplant 'onkruid'  zijn.
Helaas was er veel opgegeten door de slakken, de vogels en we vonden zelfs konijnenkeutels op de tuin. Het wordt ons niet zo gegund, lijkt het!
Er viel heel wat te wieden en ik maakte er met de kinderen maar een wedstrijdje van. Wie zijn of haar emmer het meest vol met onkruid heeft..... En ik had (met de wiedhulp van andere vrijwilligers) een behoorlijk volle emmer! Ja, spelenderwijs gaat alles makkelijker en blijft het leuk!
En deze les werd er gezaaid.
Drie verschillende soorten:

De kinderen kregen allemaal een eigen bakje met een afgepaste hoeveelheid zaad. Op de plek waar ze goed gewied hadden, zaaiden ze twee soorten sla en radijs.

De 'l' in snijsla betekent dat dit links van het pad gezaaid wordt.

De 'r' in rucola (of raketsla) betekent dat het rechts van het paadje gezaaid wordt.

De radijs heeft wat meer groeiruimte nodig en wordt aan beide kanten van het paadje in de schooltuin gezaaid.

Nou, met dit groeizame weer zullen de kinderen volgende week al het eerste groen boven de grond zien komen.

Gevaren voor de tuin:

Ik span netten tegen de vogels.

En hier, tussen de snijbiet,  lijkt wel wat dramatisch gebeurd te zijn. Als ik het goed zie, zijn dat een heleboel duivenveren. Zouden er al buizerds op de tuin zijn komen wonen?

Van mij mag het.....

Ik controleer onder loopplanken en onder stenen waarmee het net vastligt, of er slakken zijn. Slakken houden van vochtige, donkere plekjes. Gelukkig is het een paar weken droog geweest. Dat scheelt enorm in het aantal slakken op de tuin. Ik haal ze uit mijn tuin vandaan en..... helaas: ze mogen niet blijven leven van me! Het is òf mijn eten, òf hun eten. Ik kies voor m'n gezin, als ik met mijn tuin het jaar rond zelfvoorzienend wil eten!

 

 Een 'na gedane arbeid is het goed foto's maken'- foto.

Wat groeit de snijbiet en de radijs links al goed. En achteraan  staan de aardappels en uien al hoog boven de grond. Goed, hè?

Daar kan ik blij van worden.

Daar doe ik het voor!