De most staat nu al zo'n weekje in de emmer bij kamertemperatuur. Dit is de zogenaamde open gisting. Ik dek de emmer alleen af met een theedoek, tegen fruitvliegjes. De hele week heb ik enkele keren per dag de most doorgeroerd. De druivenschillen dreven aan de bovenzijde.
Vrijdag heb ik voor het eerst suiker toegevoegd. Volgens de oude gebruiksaanwijzing, mag suiker toevoegen de eerste dagen nog niet. Suiker is echter wel heel belangrijk omdat dit wordt omgezet in alcohol. Dit weekend was het tijd om de most te gaan zeven en de open gisting om te zetten in een gesloten gisting.
Eerst moest ik de most zeven. Omdat het om ongeveer 9 a 10 liter gaat, was dit nog wel even puzzelen. Ik heb twee metalen vergieten, maar de druiven mogen nu juist niet met metaal in aanraking komen.
En dan moest het ook nog vanuit een brede, grote emmer in een fles met een smalle halsopening geschonken worden.
Gelukkig kreeg ik hulp van manlief en Yo, mijn oudste zoon. Stiekem is hij er heel trots op dat zijn moeder wijn maakt, want iedereen die komt, moet het horen en zien.....
Bij het proces van wijn maken, moet ik heel schoon te werk gaan, dus maakte ik eerst weer water, gemengd met sulfiet en citroenzuur. Hier spoel ik alles mee om en 'ontsmet' ik alle materialen.
Eerst ging de most via het vergiet van mijn slacentrifuge (dat is plastic), met een nieuw stuk kaasdoek erbij, in een andere, grote emmer. Maar deze kaasdoek was te dicht geweven, er kwam bijna niks doorheen. Het moet geen uren duren....
Uiteindelijk vond mijn lief een stuk fijnmazig, wit gaas uit mijn naaimand. Het was eigenlijk het vliegengordijn van de kinderwagen geweest. Dit was goed van structuur. En met aan de randen elastiek, voldeed het prima om de most erdoorheen te zeven in de andere emmer.
Uiteindelijk hield iemand het gaasgordijn vast en met z'n tweeën knepen we vervolgens de most erdoorheen. Resultaat: een mooie, donkerrode vloeistof met onderin nog wat pitjes en één velletje.
Maar dat gaf niet. Met een speciale zeeftrechter, goten we dit sap in de grote, glazen wijnfles van 25 liter.
Dit ging goed, al kan ik niet bedenken hoe ik dit in mijn eentje zou hebben gedaan.
En misschien voor een volgende keer is het handiger als ik het buiten zou doen.Het spetterde nogal en de vloer en deur(post) zagen naderhand een beetje vlekkerig rood......
De most (of heet het nu anders?), zit in de wijnfles. Deze wordt afgedekt met een rubber kap en daar wordt een waterslot in gezet. Dit is gedeeltelijk gevuld met water en er kan wel wat uit (lucht), maar er kan niets in. En dat is de bedoeling!!
En ja hoor...... na een uurtje, ik zat rustig op de bank, hoorde ik de eerste 'blub'. Wat gezellig! De wijn is de suiker aan het omzetten in alcohol en door dit proces komt er lucht vrij. Dit ontsnapt dus via het waterslot.
Wordt vervolgd......
